Wyrok NSA z dnia 17 lipca 2008 r., sygn. II FSK 607/07

Stosownie do art. 106 § 3 u.p.p.s.a. dokonywanie przez sąd administracyjny samodzielnych ustaleń faktycznych, przy wykorzystaniu dowodu z dokumentu, jest dopuszczalne jedynie w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego działania lub bezczynności organu administracji.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie NSA: Stefan Babiarz, Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Protokolant Agnieszka Lipiec, po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej U. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 19 grudnia 2006 r. sygn. akt I SA/Go 74/06 w sprawie ze skargi U. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 15 listopada 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

II FSK 607/07

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 grudnia 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w sprawie o sygnaturze akt I SA/Go 74/06, oddalił skargę U.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 15 listopada 2005 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 rok. Zaskarżonym do Sądu rozstrzygnięciem utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 26 stycznia 2005 roku określającą podatnikowi zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 rok. W podstawie prawnej objętej skargą decyzji wskazano art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60ze zm.,), art. 3 ust. 1, art. 9 ust. 1, art. 10 ust 1 pkt 7, art. 27 ust. 1, art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 roku Nr 90, poz. 416 ze zm.), oraz art. 14 umowy z dnia 18 grudnia 1972 roku między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatku od dochodu i majątku (Dz. U. z 1981 roku Nr 12, poz. 20). Organy podatkowe wskazały, że wobec U.G. wszczęte zostało postępowanie podatkowe w związku z otrzymaną z Ministerstwa Finansów informacją, stosownie do której wynagrodzenie U.G. otrzymane w 1999 roku od niemieckiego pracodawcy za pracę wykonywaną w polskiej spółce z o.o. S. z siedzibą w R., zostało zwolnione od opodatkowania na terytorium Niemiec. Organy ustaliły również, że U.G. jako oddelegowany pracownik firmy niemieckiej w spółce z o.o. S., pełnił funkcję kierownika produkcji i w ramach tego zatrudnienia od pracodawcy niemieckiego otrzymał w 1999 roku wynagrodzenie w wysokości 120.000,00 DM. Skarżący dodatkowo był zatrudniony przez wyżej wymienioną spółkę polską na czas określony i z tego tytułu uzyskał w 1999 roku przychód w wysokości 35.920,00 złotych. Organy obu instancji stanęły na stanowisku, że U.G. w 1999 roku przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni, a zatem zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy podatkowej, podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowego od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.