Wyrok NSA z dnia 12 marca 2008 r., sygn. II FSK 57/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, Sędziowie NSA: Stefan Babiarz (sprawozdawca), Bogdan Lubiński, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2008r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 sierpnia 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1546/05 w sprawie ze skargi D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 31 października 2005 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie była decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 31 października 2005 r., utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 30 maja 2005 r., określającą D. B. (podatniczce) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. w wysokości 33 338,10 zł.

Podatniczka prowadziła w 1998 r. jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług ogólnobudowlanych. Pierwsza decyzja organu kontroli skarbowej została następnie uchylona w postępowaniu odwoławczym, a po ponownym przeprowadzeniu postępowania Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał w dniu 4 września 2002 r. decyzję określającą zobowiązanie podatkowe w niższej, niż pierwotnie kwocie, tj. w kwocie 38 659,30 zł.

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 4 września 2002 r. utrzymał powyższą decyzję w mocy, a od niej podatniczka wniosła skargę, którą Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, uznał za częściowo zasadną i wyrokiem z dnia 28 września 2004 r. sygn. akt I SA/Wr 3595/02 uchylił tę decyzję oraz decyzję organu I instancji. Sąd uznał, że organy podatkowe niesłusznie zarzuciły podatniczce naruszenie § 9 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 ze zm., zwanego dalej rozporządzeniem) poprzez zawyżenie odpisów amortyzacyjnych. Sąd nie podzielił natomiast pozostałych zarzutów skargi i ocenił stanowisko organu podatkowego co do zawyżenia przez skarżącą kosztów uzyskania przychodów o kwotę 47 512,69 zł - w związku z usługami remontowymi jako prawidłowe.