Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2008 r., sygn. II FSK 1770/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. H., W. K. P. P. - U. "B." spółka cywilna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 sierpnia 2006 r. sygn. akt I SA/Gl 276/06 w sprawie ze skargi E. H., W. K. P. P. - U. "B." spółka cywilna na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 12 grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie restrukturyzacji zobowiązań podatkowych oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę E.H., W.K. - P.P.-U. B. s.c. w M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 12 grudnia 2005 r. w przedmiocie restrukturyzacji zobowiązań podatkowych.

W uzasadnieniu Sąd przedstawił następujący przebieg dotychczasowego postępowania.

Decyzją z dnia 12 grudnia 2005 r. w związku z odwołaniem wniesionym przez E.H. i W.K. wspólników spółki cywilnej "B." w M. od decyzji Prezydenta Miasta M. z dnia 15 marca 2004 r. nr Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. uchyliło w całości decyzję organu pierwszej instancji i umorzyło postępowanie restrukturyzacyjne.

Wyjaśniono, iż w ocenie organu pierwszej instancji spółka nie znajdowała się w sytuacji określonej art. 1 ust. 2 ustawy o restrukturyzacji, należność za miesiąc lipiec 2002 r. nie mogła być objęta restrukturyzacją, gdyż nie miała statusu należności znanej na dzień 30 czerwca 2002 r., a zgłoszenie wniosku o restrukturyzację miało na celu uniknięcie zapłacenia należności.

W odwołaniu od tej decyzji zaskarżono ją w części dotyczącej odmowy objęcia restrukturyzacją należności z tytułu podatku od nieruchomości za lata 1998 - 2001 oraz za miesiące styczeń - czerwiec 2002 r., zarzucając naruszenie art. 1 ust. 2 ustawy o restrukturyzacji poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie art. 191 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 9 pkt 1 ustawy o restrukturyzacji poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów.