Wyrok NSA z dnia 1 marca 2007 r., sygn. I OSK 593/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Elżbieta Stebnicka (spr.) Sędziowie NSA Małgorzata Borowiec Małgorzata Pocztarek Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 849/05 w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty drogowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od B. P. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

UZASADNIENIE:

Wyrokiem z dnia 25 listopada 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 849/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...] utrzymującą w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w [...] z dnia [...] nr [...] nakładającą na skarżącego karę pieniężną w wysokości 3000 zł za wykonywanie transportu drogowego z kartą opłaty za przejazd po drodze krajowej pojazdem dwuosiowym o masie całkowitej 3,5 t do 12 t przerobionej i dostosowanej do pojazdów czteroosiowych powyżej 12 t, tym samym uznał, że wykonywano transport bez opłaty. Z uzasadnienia wyroku wynika, że przedmiotowa kara została nałożona na B. P. w wyniku kontroli należącego do niego pojazdu, która została przeprowadzona w dniu 19 sierpnia 2004 r. Sąd wskazał, że do kontroli okazana została siedmiodniowa karta opłaty drogowej nr BF 1003834 dla pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej (dalej - DMC) od 3,5 t do 12 t, dwie osie, Euro 0, natomiast kontrolowany zespół pojazdów miał DMC przekraczające 12 t i pięć osi. Prowadzący pojazd kierowca W. K. w celu podwyższenia nominału karty i dopasowania go do wymogów przewidzianych dla zespołu pojazdów nakleił na zakupioną kartę opłaty naklejkę zawierającą adnotację, że jest to karta dla pojazdu DMC powyżej 12 t, cztery osie i więcej. Do protokołu dołączono zatrzymaną kartę opłaty z naklejką, a protokół bez zastrzeżeń został podpisany przez kierowcę. Kierowca przesłuchany jako świadek potwierdził opisane wyżej okoliczności. Rozpoznając niniejszą sprawę organy obydwu instancji zgodnie stwierdziły, iż przedstawiona podczas kontroli karta opłaty została zmieniona, a ponieważ zmiana danych na karcie jest niedozwoloną ingerencją kierowcy i nie mieści się w pojęciu prawidłowo wypełnionej karty, to karta ta nie może być dowodem uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych i w związku z tym wymierzyły karę za wykonywanie transportu drogowego bez uiszczenia opłaty drogowej. Sąd podniósł, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym, to przedsiębiorcy wykonujący transport drogowy zobowiązani są do uiszczania opłaty, a nie kierowcy prowadzący pojazd. Kara zaś administracyjna jest karą za brak opłaty i dla jej nałożenia nie jest konieczne wykazanie winy przedsiębiorcy. Natomiast przedsiębiorca powinien tak organizować działanie przedsiębiorstwa, aby uiszczenie opłat za korzystanie z dróg było zapewnione. Zgodnie z art. 92 ustawy o transporcie drogowym kary za naruszenie przepisów tej ustawy nakłada się na przedsiębiorców jako na osoby wykonujące transport drogowy. Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że Minister Infrastruktury wydał rozporządzenie z dnia 14 grudnia 2001 r. w oparciu o delegacje ustawową zawartą w art. 42 ust. 7 ustawy o transporcie drogowym. W § 4 ust. 2 rozporządzenia wskazano, że tylko właściwie wypełnione karty opłaty drogowej są dowodem potwierdzającym wniesienie tej opłaty. W myśl § 5 ust. 6 rozporządzenia karta opłaty niewypełniona lub wypełniona w inny sposób niż określony rozporządzeniem albo zawierająca poprawki nie stanowi dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty. W sprawie niniejszej karta została przerobiona, a zatem nie może być dowodem uiszczenia opłaty drogowej za kontrolowany pojazd. Nie ma znaczenia w sprawie, czy karty opłat były dostępne w placówce pocztowej, w której zakupiono przedmiotową kartę. Przedsiębiorca bowiem odpowiada za brak karty drogowej i nawet jeżeli zachodziła pewna trudność w zakupieniu stosownej karty, to nie zwalnia to przedsiębiorcy z obowiązku jej posiadania w pojeździe w czasie wykonywania transportu.