Wyrok NSA z dnia 27 lutego 2007 r., sygn. II FSK 1220/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia del. WSA Grażyna Nasierowska, Protokolant Ewelina Król, po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "G." S.A. z siedzibą w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 12 kwietnia 2006 r. sygn. akt I SA/Op 364/05 w sprawie ze skargi "G." S.A. z siedzibą w C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 24 października 2005 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "G." S.A. z siedzibą w C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

II FSK 1220/06

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w sprawie I SA/Op 364/05, oddalił skargę spółki akcyjnej "G." S.A. z siedzibą w C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 24 października 2005 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 rok. W wyniku przeprowadzonej przez Urząd Skarbowy w S. kontroli, decyzją z dnia 27 marca 1995 r. dokonano określenia spółce wysokości należnego za 1993 rok podatku dochodowego od osób prawnych w kwocie innej niż wskazana w bilansie i raporcie biegłego. Decyzja ta stała się ostateczna. W dniu 14 kwietnia 1995 r. spółka złożyła nowe zeznanie CIT-8 za 1993 rok deklarując tym razem wysokość podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 rok w kwocie wyższej niż określonej w ostatecznej decyzji Urzędu Skarbowego z dnia 27 marca 1995 r. W efekcie zaś przeprowadzonej w 1996 roku kontroli skarbowej w zakresie prawidłowości rozliczeń spółki z budżetem państwa za 1993 rok zakończonej przez Inspektora Kontroli Skarbowej wynikiem kontroli z dnia 14 marca 1997 r. wskazano, iż należny od spółki podatek dochodowy od osób prawnych za 1993 rok winien wynieść kwotę 13.665.050,20 złotych. W dalszej kolejności spółka w dniu 25 marca 1997 r. wystąpiła z żądaniem skierowania sprawy na drogę postępowania podatkowego. Organy uznały powyższe żądanie za wniosek spółki o rozstrzygnięcie przez Urząd Skarbowy w S. kwestii prawidłowej wysokości zobowiązań podatkowych należnych od spółki za 1993 rok. Postanowieniem z dnia 21 września 1998 r. wznowiono w oparciu o art. 216 i 241 w związku z art. 240 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60/, postępowanie podatkowe zakończone ostateczną decyzją z dnia 27 marca 1995 r., gdyż wyszły na jaw nowe istotne okoliczności dotyczące stanu faktycznego istniejące wprawdzie w chwili wydania decyzji, ale nie znane wówczas organowi. W następstwie przeprowadzonego postępowania wznowieniowego, Urząd Skarbowy w S. decyzją z dnia 21 grudnia 1998 r. uchylił rozstrzygnięcie z dnia 27 marca 1995 r. i określił spółce nową wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1993 rok, zaległość podatkową oraz odsetki za zwłokę. Izba Skarbowa w O. rozpoznając odwołanie spółki od tego rozstrzygnięcia uchyliła je decyzją z dnia 8 kwietnia 1999 r. i przekazała sprawę do ponownego rozpoznania. W następstwie zaś skargi wniesionej przez Spółkę do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu, wyrokiem z dnia 6 marca 2002 r., I SA/Wr 1190/99 uchylono zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej, gdyż w ocenie Sądu wskazane uchybienia nie miały charakteru rażącego naruszenia prawa i mogły być skorygowane w ramach zawisłego postępowania odwoławczego. W międzyczasie natomiast, Urząd Skarbowy w P., wskazany przez Izbę Skarbową w O. jako właściwy do prowadzenia dalszego postępowania, wydał nową decyzję z dnia 19 sierpnia 1999 r. w przedmiocie należnego od spółki podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 rok, zmienioną następnie na etapie postępowania odwoławczego decyzją Izby Skarbowej w O. z dnia 3 grudnia 1999 r. w części dotyczącej odsetek za zwłokę. Kolejnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 6 marca 2002 r. I SA/Wr 32/00 stwierdzono nieważność decyzji organów obydwu instancji ze względu na niewłaściwość Urzędu Skarbowego w P., któremu uprzednio przekazano sprawę do ponownego rozpatrzenia decyzją Izby Skarbowej w O. z dnia 8 kwietnia 1999 r. Rozstrzygnięcie to zostało uchylone wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 6 marca 2002 r., I SA/Wr 1190/99.