Wyrok NSA z dnia 16 stycznia 2007 r., sygn. II FSK 111/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Fundacji "CWiPP" w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 1 grudnia 2004 r. sygn. akt I SA/Wr 4090/02 w sprawie ze skargi Fundacji "CWiPP" w J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia 19 września 2002 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia do 31 października 2001 r. wraz z odsetkami za zwłokę oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 1 grudnia 2004 r. /I SA/Wr 4090/02/ Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Fundacji "CWiPP" w J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia 19 września 2002 r. w przedmiocie odmowy określenia wysokości zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia do 31 października 2001 r. wraz z odsetkami za zwłokę. Strona skarżąca przywołując art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta J. z dnia 27 grudnia 2001 roku, określającej wysokość zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia do 31 października 2001 r. oraz odsetki za zwłokę, jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa.

Oceniając zasadność zarzutów strony skarżącej Kolegium podniosło, że były one rozważane w postępowaniu odwoławczym oraz że rażące naruszenie prawa nie mogło wystąpić. Przede wszystkim z tego powodu, że skarżący nie podał jaki konkretny przepis został naruszony. Zgodnie z orzecznictwem i stanowiskiem doktryny o rażącym naruszeniu prawa można mówić tylko wtedy, gdy "decyzja pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja, nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa". Wskazuje się, że skarżąca Fundacja nie wykazała w swojej skardze, że strona przeciwna dopuściła się uchybień, które dawałyby podstawę do stwierdzenia, że zaskarżona decyzja pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią określonego przepisu prawa. Kolegium podkreśliło, że wbrew twierdzeniom skarżącego prawidłowo oceniło ono zebrany materiał dowodowy w sprawie, z którego bezspornie wynika, że Fundacja prowadzi działalność gospodarczą. Ocena powyższa wynika nie tylko z zapisów w Krajowym Rejestrze Sądowym, ale bezpośrednio ze statutu Fundacji, w którym w par. 6 jest zapis, że "fundacja prowadzi działalność gospodarczą". Zatem to Fundacja, a nie strona przeciwna zadecydowała o tym, jakim podmiotem jest skarżący. Ponadto organy oceniły, że w prowadzonym postępowaniu dowodowym przeprowadzone zostały dowody, z którym wynika, że strona skarżąca domagała się zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie przepisu art. 81 ustawy o systemie oświaty uzasadniając, że prowadzi w opodatkowanej nieruchomości placówki kształcenia ustawicznego o nazwie "GM - IZS" z siedzibą w J. Skoro Kolegium na podstawie powyższego przepisu ocenia, że zwolnienie skarżącemu nie przysługuje, to zarzut skarżącego o braku podstawy prawnej odmowy zwolnienia należy uznać za chybiony. Ponadto Samorządowe Kolegium orzekając /jako organ odwoławczy/ nie mogło dokonać oceny innej niż Sąd Okręgowy w J., Urząd Skarbowy w J., Kuratorium Oświaty, które zgodnie stwierdzają, że nie była to placówka oświatowa.