Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2006 r., sygn. I FSK 509/05

1. Skarżąca, zarzut obrazy art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej zakwalifikowała jako zarzut naruszenia prawa materialnego. Tymczasem przepisami prawnomaterialnymi są przepisy regulujące bezpośrednio stosunki prawnopodatkowe (określają zachowanie podmiotów) oraz roszczenia wynikające z tych stosunków (nakładają obowiązki i przyznają prawa lub uprawnienia), natomiast normy instrumentalne, które określają drogę i sposób dochodzenia uprawnień czy też indywidualizowania bądź egzekwowania obowiązków wynikających z norm materialnoprawnych, są przepisami procesowymi. Z uwagi na wskazaną wcześniej treść, za przepis mający taki właśnie charakter, należy uznać art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania ostatecznej decyzji administracyjnej.
2. W pierwszej kolejności należało jednak odnieść się do zarzutów natury procesowej, ponieważ ich zasadność mogłaby czynić zbyteczną ocenę zarzutów naruszenia prawa materialnego.

Wyrokiem z 2 lutego 2005r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę S Spółki Akcyjnej w W (skarżącej) na dwie decyzje Izby Skarbowej w Szczecinie z 21 grudnia 2002 r. - w przedmiocie podatku od towarów i usług (Nr PP 1.14-4408/347/2002) oraz w przedmiocie odsetek od zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług (Nr PP. 1.24-820/128/2002).

Z uzasadnienia wyroku wynikało m. in., że pierwszą ze wspomnianych decyzji, wydaną z powołaniem się na przepisy art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), art. 2 ust. 1, art. 5 ust, 1, art. 10 ust. 2, art. 15 ust. 1, art. 18 ust. 1, art. 19, art. 21 ust. 2 i art. 27 ust. 6 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz § 62 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245 ze zm.), Izba Skarbowa w Szczecinie orzekła o uchyleniu w części decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Szczecinie z 30 sierpnia 2002 r. (Nr: UKS-11/31/32/2000/0832/Nl), i określiła w podatku od towarów i usług za lipiec 2000r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 3.977 zł oraz ustaliła dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 1.193 zł. U podstaw tego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia faktyczne. Przedsiębiorstwo Usług Morskich S S.A. w S w deklaracji VAT 7 za lipiec 2000 roku wykazała określoną kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika. W toku przeprowadzonej w tej spółce kontroli skarbowej stwierdzono, że sprzedawała ona między innymi paliwo żeglugowe nabyte w kraju i importowane, z przeznaczeniem do napędu silników statków śródlądowych, stosując przy tej sprzedaży "zerową" stawkę podatku od towarów i usług, czym naruszono § 62 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 grudnia 1999r. w sprawie wykonania niektórych przepisów o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109 poz. 1245 ze zm. dalej zwanym rozporządzeniem VAT). Błędne zastosowanie tego przepisu do usług związanych z zaopatrywaniem statków śródlądowych skutkowało zastosowaniem stawki 0% w miejsce prawidłowej wynoszącej 22 % i w efekcie zaniżeniem podatku należnego.