Wyrok NSA z dnia 9 maja 2006 r., sygn. I OSK 774/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka /spr./, Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Alicja Plucińska-Filipowicz, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 660/04 w sprawie ze skargi Z. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 27 lutego 2004 r. (...) w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od Z. P. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego kwotę 300 zł /słownie: trzysta/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

UZASADNIENIE:

Wyrokiem z dnia 18 lutego 2005 r., VI SA/Wa 660/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 27 lutego 2004 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej na Z. P. za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia. W uzasadnieniu Sąd podniósł, iż skontrolowany przez Wojewódzki Inspektorat Transportu Drogowego pojazd niesłusznie został zakwalifikowany do kategorii regularnych publicznych przewozów osób i ich bagażu, a na tej właśnie podstawie została wydana skarżona przez Z. P. decyzja. Sąd podkreślił, że zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym /Dz.U. nr 125 poz. 1371 ze zm./ pojęcie przewozu regularnego definiuje się jako publiczny przewóz osób i ich bagażu spełniający cztery wskazane w przepisie warunki. Po pierwsze jest on wykonywany według rozkładu jazdy podanego przez przewoźnika drogowego do publicznej wiadomości przez ogłoszenie wywieszone na przystankach i dworcach autobusowych; po drugie - wsiadanie i wysiadanie pasażerów odbywa się na przystankach określonych w rozkładach jazdy, po trzecie - należność za przejazd jest pobierana zgodnie z cennikiem opłat podanym do publicznej wiadomości i po czwarte - wykonywany jest zgodnie z warunkami przewozu osób określonymi w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18 wzmiankowanej ustawy. Z tak sformułowanej treści omawianego przepisu, zdaniem Sądu, jasno wynika, iż na jego podstawie do złamania prawa dochodzi jedynie, gdy przewoźnik zachowuje się jak wykonujący regularny publiczny przewóz osób i ich bagażu, a zatem zachowuje się w sposób wskazany w art. 4 pkt 7 lit. "a-c", lecz nie posiada na ten przewóz wymaganego pozwolenia. W rozpoznawanej sprawie Sąd stwierdził, iż nie może być mowy o złamaniu prawa na podstawie art. 4 pkt 7, bowiem skontrolowana działalność nie spełniała przesłanek komentowanego przepisu, nie było podanego przez przewoźnika do publicznej wiadomości cennika za przejazdy ani wywieszonego rozkładu jazdy. Stąd też należy uznać, iż przewoźnikowi nie można było zarzucić naruszenia art. 18 ustawy o transporcie drogowym /wymogu uzyskania zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych/, a ustalenia dokonane przez organ były błędne.