Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2006 r., sygn. I OSK 239/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący NSA: Maria Wiśniewska Sędziowie NSA: Jolanta Rajewska (spr.) Zygmunt Zgierski Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 1367/05 w sprawie ze skargi A. I. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zachowania dodatku specjalnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 października 2005 r., sygn. akt II SA/Wa 1367/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił złożoną przez A. I. skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] (nr [...]), utrzymującą w mocy decyzję tego Ministra z dnia [...] (nr [...]), którą stwierdzono nieważność decyzji Dyrektora Biura Kadr, Szkolenia i Rozwoju Zawodowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 stycznia 2004 r. nr [...] w sprawie zachowania dodatku specjalnego w wysokości 34% kwoty uposażenia zasadniczego na czas pozostawania w dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.

W uzasadnieniu decyzji Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził, iż ostateczna decyzja w sprawie zachowania dodatku specjalnego w wysokości 34% uposażenia zasadniczego została wydana z rażącym naruszeniem prawa, a więc z naruszeniem uzasadniającym jej usunięcie z obrotu prawnego na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i art. 157 § 1 k.p.a. Podstawą prawną decyzji z dnia 22 stycznia 2004 r. był przepis § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz.U. Nr 90, poz. 1005 ze zm.; dalej: rozporządzenie w sprawie dodatków), zgodnie z którym w okresie pozostawania bez przydziału służbowego, żołnierz otrzymuje dodatki o charakterze stałym, w tym dodatek specjalny, należne na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Ostatnio zajmowanym przez A. I. stanowiskiem służbowym było stanowisko [...] Wydziału [...] Jednostki Wojskowej Nr 2610 (1 Warszawska Brygada Zmotoryzowana). Na tym stanowisku A. I. otrzymywał dodatek w wysokości 27% uposażenia zasadniczego. Naruszenie powołanego przepisu rozporządzenia polegało na ustaleniu niewłaściwej wysokości zachowanego dodatku specjalnego, wynoszącej 34% uposażenia zasadniczego. Dyrektor Biura Kadr, Szkolenia i Rozwoju Zawodowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji błędnie przyjął, że A. I. powinien zachować dodatek w wysokości "ostatnio pobieranej". Przepisy prawa przewidywały bowiem zachowanie dodatku "pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym". W istocie, ostatni pobierany przez A. I. dodatek specjalny wynosił 34% uposażenia zasadniczego, ale dodatek ten był mu wypłacany wyłącznie z racji "pełnienia służby" w Jednostce Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu. W tej akurat jednostce A. I. nie obejmował żadnego stanowiska. Pomimo legitymowania się prawem do dodatku w wysokości 34% z tytułu pełnienia służby w Jednostce Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu, nadal ostatnim stanowiskiem służbowym A. I. było stanowisko wyznaczone mu w Jednostce Wojskowej Nr 2610 (1 Warszawska Brygada Zmotoryzowana). Skoro na ostatnio zajmowanym stanowisku, ustalonym ostateczną decyzją Szefa Wydziału Kadr Jednostki Wojskowej Nr 2610 z dnia 12 kwietnia 2000 r. nr [...], A. I. otrzymywał dodatek specjalny w wysokości 27% uposażenia zasadniczego, to również zachować mógł wyłącznie dodatek w tej wysokości. Decyzja orzekająca o zachowaniu dodatku w wysokości 34% uposażenia zasadniczego zasługuje na stwierdzenie nieważności z powodu rażącego naruszenia prawa. Organ nadzoru nie podzielił stanowiska A. I., że również w zlikwidowanej Jednostce Wojskowej Nr 2610 (1 Warszawska Brygada Zmotoryzowana), gdzie niewątpliwie posiadał przydzielone stanowisko, przysługiwać mu powinien dodatek w wysokości 34% zamiast dodatku wynoszącego 27%. Nie zgodził się też z twierdzeniem A. I., że Jednostka ta była organizacyjną częścią Biura Ochrony Rządu. W ocenie Ministra, Jednostka Wojskowa Nr 2610 (1 Warszawska Brygada Zmotoryzowana) była zupełnie odrębną jednostką od Jednostki Wojskowej Nr 1004 - Biura Ochrony Rządu, o odrębnej strukturze, etatach i budżecie. Z Jednostką Wojskową Nr 1004 - Biurem Ochrony Rządu łączył ją tylko stosunek podległości służbowej, co niezbicie wynika z treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 22 grudnia 1999 r. o czasowym podporządkowaniu niektórych jednostek wojskowych (Dz.U. z 2000 r. Nr 2, poz. 6).