Wyrok NSA z dnia 8 wrzenia 2006 r., sygn. I OSK 134/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Małgorzata Jaśkowska Sędziowie NSA Zbigniew Rausz Jan Paweł Tarno (spr.) Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 8 września 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 13 października 2005 r. sygn. akt II SA/Go 497/05 w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wydalenia ze służby 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gorzowie Wielkopolskim; 2. zasądza od D. S. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie kwotę 340 zł (trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z 13 października 2006 r., sygn. akt II SA/Go 497/05 uchylił decyzję Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie z [...], nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Rzepinie z [...] nr [...] w przedmiocie wydalenia ze służby. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego powinno zawierać m.in. określenie czynu zarzucanego lub obowiązku, którego zaniechał obwiniony, ze wskazaniem czasu, miejsca i okoliczności. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego z dnia 5 maja 2004 r., wbrew twierdzeniom organu II instancji, nie zawiera powyższego elementu. W postanowieniu opisany jest czyn skarżącego, polegający na spożywaniu alkoholu w czasie służby, który zakwalifikowano jako czyn z art. 32 ust. l pkt 2 ustawy o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. nr 156, poz. 1641). W sentencji postanowienia powołano się również na art. 36 ust. l w. w. ustawy, jednakże nie określono czynu zarzucanego obwinionemu, w szczególności nie opisano jakich poleceń przełożonego obwiniony nie wykonał i nie wskazano czasu oraz okoliczności zdarzenia. Również w uzasadnieniu postanowienia nie wspomina się o czynie z art. 36 ust. l w. w. ustawy. Postępowanie dyscyplinarne prowadzone było w kierunku naruszenia przez skarżącego obowiązków funkcjonariusza polegającego na spożywaniu alkoholu w czasie służby w nocy z 22 na 23 kwietnia 2004 r., a nie w kierunku niewykonywania poleceń służbowych przełożonego. Zarzut niewykonywania poleceń przełożonego pojawił się dopiero w orzeczeniu dyscyplinarnym I instancji z dnia [...]. W tym znaczeniu zarzut skarżącego, że doszło do pogwałcenia jego prawa do obrony, w zakresie czynu polegającego na niewykonywaniu poleceń służbowych, należało uznać za słuszny i uzasadniony. Należy również zwrócić uwagę, że w trakcie postępowania obwinionego nie rozpytywano na temat tegoż przewinienia, skutkiem czego ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, czy skarżący potwierdza fakt popełnienia tegoż czynu, ewentualnie, jaka jest jego linia obrony. W swoich zeznaniach świadek Wiesław Sieczkowski stwierdził wprawdzie, że skarżący nie wykonał jego poleceń, ponieważ opuścił miejsce pełnienia służby, jednakże treść zeznań świadka nie musi jeszcze świadczyć o tym, że czyn ten objęty jest postępowaniem dyscyplinarnym. Również z treści sprawozdania z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego (k- 64), z którym skarżący zapoznał się [...], nie wynika, aby skarżącemu zarzucano również popełnienie czynu polegającego na niewypełnieniu poleceń przełożonego.