Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2006 r., sygn. II GSK 17/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk, Sędziowie NSA Tadeusz Cysek, Małgorzata Korycińska (spr.), Protokolant Anna Tomaka, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 690/05 w sprawie ze skargi B. Ł. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 lutego 2005 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustanowienia tłumaczem przysięgłym oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 października 2005 r. sygn. akt VI SA/Wa 690/05 w sprawie ze skargi B. Ł. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 lutego 2005 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustanowienia tłumaczem przysięgłym - oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że Minister Sprawiedliwości zaskarżoną decyzją, wydaną po rozpatrzeniu odwołania B. Ł. od decyzji Prezesa Sądu Okręgowego w P z dnia 4 stycznia 2005 r. odmawiającej ustanowienia skarżącego tłumaczem przysięgłym języka niemieckiego, uchylił tę decyzję i umorzył postępowanie przed organem pierwszej instancji. Uzasadniając swe rozstrzygnięcie Minister Sprawiedliwości wyjaśnił, iż w dniu 27 stycznia 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego, która zasadniczo zmieniła tryb postępowania w sprawie ustanowienia tłumacza przysięgłego, określiła organy właściwe do stwierdzenia uprawnień jak i praw do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego oraz wymagania stawiane kandydatom. Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego Minister Sprawiedliwości uznał, iż w takiej sytuacji postępowanie prowadzone w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych stało się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 k.p.a. i dlatego należało decyzję organu I instancji uchylić i umorzyć postępowanie przed tym organem.