Wyrok NSA z dnia 12 padziernika 2006 r., sygn. I FSK 483/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Sędziowie NSA Artur Mudrecki, Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (spr.), Protokolant Krzysztof Cisłak, po rozpoznaniu w dniu 12 października 2006 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 listopada 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 752/04 w sprawie ze skargi Doroty C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 marca 2004 r. (...) w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za IX i XII 1998 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 listopada 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 8 marca 2004 r., utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 10 grudnia 2003 r., określającą Dorocie C. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za wrzesień i grudzień 1998 r.

Z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia wynika, iż w ocenie organu podatkowego I podatniczka zawyżyła w rozliczeniu za wrzesień i grudzień 1998 r. kwotę podatku naliczonego poprzez ujęcie w niej podatku naliczonego w 10 fakturach zakupu usług transportowych i oleju napędowego, wystawionych przez Ireneusza U., prowadzącego działalność pod nazwą "B." Pośrednictwo Handlowe. Z zebranych w toku postępowania kontrolnego dowodów wynikało bowiem, iż czynności między tą firmą a Dorotą C. /działającą pod nazwą PHU "D."/ nie miały faktycznie miejsca. Ireneusz U. zeznał, iż wystawiał faktury na sprzedaż paliw i przekazywał je mężowi podatniczki, choć nie dokumentowały one faktycznego obrotu. Przedsiębiorca ten nie posiadał też dokumentów źródłowych, dotyczących prowadzonej firmy i mimo wezwania go przez organ dokonujący kontroli do ich odtworzenia, nie uczynił tego i nie przedstawił żadnych dowodów księgowych. Ponadto nie miał on ani warunków do prowadzenia tego typu działalności, ani nie dysponował odpowiednimi środkami finansowymi czy też źródłem ewentualnego finansowania tych zakupów. Mariusz C. wyjaśnił natomiast, iż paliwo zamawiane było telefonicznie, a towar był dostarczany bezpośrednio od firmy "B." do odbiorców PHU "D.", usługi transportowe świadczyć miała firma "B.". "D." nie posiadał magazynów ani zbiorników do składowania paliw i środków do ich transportu ani umów w tym zakresie. Paliwo, które miało pochodzić od firmy "B.", zostało następnie przez podatniczkę sprzedane spółkom "U." i "S.", przy czym paliwo sprzedawane tej pierwszej pochodziło również z zakupów dokonywanych przez "D." w firmie "F.". Transport dokonywany był wówczas przez kupującego. Spółka "S." była w tym czasie zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, składała deklaracje w tym podatku i rozliczała się z podatku w okresie, w którym kupowała paliwo od podatniczki. Deklarowane wielkości zakupów paliwa odpowiadały wartościom zakupów od firmy "D.". Nie przeprowadzono kontroli dokumentów księgowych firmy, bowiem pod zgłoszonym adresem siedziby spółka nie prowadziła w czasie kontroli działalności, prezes spółki "S." nie stawił się zaś na przesłuchanie mimo kilkakrotnie doręczanych mu prawidłowo wezwań. Kontrola w firmie "F." nie wykazała żadnych nieprawidłowości. Również inny z kontrahentów Doroty C. - Maciej M. /Przedsiębiorstwo Handlowe "K."/ był w 1998 r. zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i składał deklaracje w okresie od maja do grudnia 1998 r. Z tych ustaleń Dyrektor Kontroli Skarbowej wywiódł, iż obrót paliwem, w którym pośredniczyła podatniczka faktycznie miał miejsce. Zarówno "U.", jak i "F." dysponowały magazynami, środkami transportu, pracownikami niezbędnymi do realizacji transakcji w zakresie obrotu paliwem. Jednocześnie jednak transakcje dokonywane między Ireneuszem U. i Dorotą C. uznał za pozorne, a zatem zgodnie z par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "a i c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm., powoływanego dalej jako rozporządzenie wykonawcze/ faktury wystawione przez Ireneusza U. nie stanowiły podstawy do obniżenia podatku należnego o naliczony w nich. Skutkowało to koniecznością określenia przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług za wrzesień i grudzień 1998 r.