Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2006 r., sygn. I FSK 318/06

Dla przyjęcia, że doszło do dokonania czynności prawnej dla pozoru nie wystarczy ustalenie, że jedna ze stron umowy nie miała zamiaru wywołania skutków prawnych, ale nie powiadomiła o tym drugiej strony.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Juliusz Antosik (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 listopada 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 177/04 w sprawie ze skargi Marii Jolanty S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec i grudzień 1999 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz Marii Jolanty S. kwotę 600 zł /słownie: sześćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 9 listopada 2005 r., I SA/Wr 177/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 23 grudnia 2003 r. i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z 23 września 2003 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec i grudzień 1999 r.

Z przedstawionego w uzasadnieniu wyroku stanu sprawy wynika, że podatniczka Maria Jolanta S. prowadziła w 1999 działalność gospodarczą - Aptekę "J." w Ż. W toku czynności kontrolnych, przeprowadzonych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. ustalono, że w czerwcu i grudniu 1999 r. w kwocie podatku naliczonego skarżąca uwzględniła podatek określony w fakturach wystawionych przez Romana G., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą P.". Kontrola skarbowa przeprowadzona u kontrahenta skarżącej wykazała, że jego działalność polegała na wystawianiu faktur dokumentujących fikcyjne czynności, prowadzących do wyłudzania podatku VAT i zjawiska tzw. "sprzedaży kosztów". Badające działania Romana G. organy ścigania w prowadzonym postępowaniu dopuściły dowód z opinii biegłego sądowego na okoliczność m.in. problematyki publikacji reklam w czasopiśmie "Horyzonty Techniki". Z opinii tej wynika, że pismo to wydawane było jedynie w celu stworzenia wrażenia, że drukowane w nim reklamy rzeczywiście spełniają swoją funkcję. Miało ono bowiem niewielki nakład i zasięg terytorialny. Ponadto stwierdzono, że zamówione w nim reklamy miały inny niż umówiony i wynikający z treści faktur format, niekiedy reklama nie ukazywała się mimo zapłaty, ceny reklam były niewspółmiernie wysokie, mimo niewielkiego nakładu dokonywano prawie 90 % zwrotów pisma. Biegły ocenił także grafikę i treść periodyków jako mało interesujące, zaś wyrażane w nich poglądy jako kolokwialne, a nawet niekiedy wulgarne.