Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2006 r., sygn. II FSK 50/06

1. Nie wystarczy zatem sam związek budynku lub jego części z działalnością polegającą na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, aby możliwe było ich objęcie preferencyjną stawką opodatkowania. Budynek lub jego część musi służyć wykonywaniu tak określonej działalności, a to oznacza, że muszą być w nim wykonywane świadczenia zdrowotne.

2. Pomieszczenia zajęte na świadczenia w zakresie wyżywienia i zapewnienia pomieszczenia, nie będące świadczeniami zdrowotnymi, nie korzystają z preferencyjnej stawki opodatkowania, a status niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej nie przesądza o tym, że wszystkie budynki będące własnością takiego zakładu objęte korzystają z tej stawki podatku od nieruchomości.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (spr.), Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia del. WSA Hanna Kamińska, Protokolant Magdalena Gródecka, po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Zespołu Sanatoryjno-Wczasowego "A." sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 października 2005 r. sygn. akt I SA/Sz 883/04 w sprawie ze skargi Zespołu Sanatoryjno-Wczasowego "A." sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 18 października 2004 r., (...) w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 października 2005 r., I SA/Sz 883/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Zespołu Sanatoryjno-Wypoczynkowego "A." Sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 18 października 2004 r. utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia 9 sierpnia 2004 r. ustalającą wymiar podatku od nieruchomości za 2003 r. Jak wskazano w uzasadnieniu, Spółka "A." posiada status niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej. Organy podatkowe uznały, iż wbrew twierdzeniom Spółki, preferencyjnej stawce opodatkowania, określonej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /t.j. Dz.U. 2006 nr 121 poz. 844 ze zm./, podlega wyłącznie powierzchnia użytkowa pomieszczeń ośrodka zajętych na udzielanie świadczeń zdrowotnych, tj. część medyczno-lecznicza budynków. Natomiast pozostałe pomieszczenia /części hotelowe, administracyjne, gastronomiczne, gospodarcze/ organy zakwalifikowały jako związane z działalnością gospodarczą inną niż świadczenie usług zdrowotnych i opodatkowały stawką najwyższą. Uzasadniając powyższą decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, iż nie można uznać za zajęte na świadczenie usług zdrowotnych pomieszczeń hotelowych, stołówek, kuchni, pomieszczeń administracyjnych itp., gdyż są one mniej lub bardziej związane z działalnością w tym zakresie, ale nie - zajęte na tę działalność. W ocenie organu odwoławczego, warunki świadczenia usług zdrowotnych w zakładzie tego typu, jaki prowadzi Spółka, są różne od tych świadczonych w szpitalach, czy też innych placówkach lecznictwa zamkniętego. W łóżkach i na stołówce nie są bowiem przeprowadzane na kuracjuszach żadne zabiegi wchodzące w skład pojęcia "udzielanie świadczeń zdrowotnych", sprecyzowanego w art. 3 ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej /Dz.U. nr 91 poz. 408 ze zm./. Organ odwoławczy uznał, iż pomieszczenia hotelowe, gastronomiczne itd. służą Stronie do prowadzenia w nich działalności gospodarczej na zasadach ogólnych, co - w ocenie tego organu - wynika jednoznacznie chociażby ze statutu, w którym obok udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia przewidziane jest świadczenie usług wczasowych, gastronomicznych i noclegowych, stąd pomieszczenia zajęte na te usługi nie są zajęte na udzielanie świadczeń zdrowotnych.