Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2005 r., sygn. FSK 2022/04

1. Sąd uchyla zaskarżoną decyzję, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania. Okoliczność niezawiadomienia skarżącej o prowadzeniu dowodu z zeznań świadków nie jest uchybieniem przesądzającym o treści zaskarżonej decyzji, nie można bowiem podzielić poglądu, że podstawę wznowienia postępowania stanowi nieuczestniczenie strony w jakiejkolwiek czynności postępowania bez względu na jej wpływ na treść rozstrzygnięcia. Ponadto - skoro skarżąca została prawidłowo zawiadomiona o wszczęciu postępowania kontrolnego, pouczona o prawach i obowiązkach kontrolowanego, była powiadamiana o terminach czynności kontrolnych, zapoznana z treścią kwestionowanych dokumentów i miała możliwość wypowiedzenia się co do zgromadzonego materiału dowodowego, nie można zatem skutecznie wywieść, że została pozbawiona prawa, wynikającego z art. 123 § 1 ordynacji podatkowej.2. Niespójność art. 56 § 1 ordynacji podatkowej z art. 12 ust. 2 pkt 1 i art. 21 pkt 4 ustawy o NBP dotyczy wyłącznie kwestii formalnych, tj. formy ogłoszenia oraz organu ogłaszającego stopy procentowe, i nie może stanowić podstawy do postawienia tezy o bezprzedmiotowości wskazanego przepisu ordynacji podatkowej.3. Paragraf 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17.01.1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych istotnie nie precyzuje żadnego specjalnego sposobu dokumentowania przez podatnika przewidywania okresu używania środka dłużej niż rok. Organy podatkowe nie przekraczają zatem granic swobodnej oceny dowodów, uznając, że wpisując samochód osobowy do ewidencji środków trwałych podatnik przewidywał używania tego środka dłużej niż rok.4. Z treści art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. wynika, że pomiędzy wydatkiem a osiągniętym przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy, a koszt musi być faktycznie poniesiony, natomiast posiadane dowody muszą dokumentować czynność (zdarzenie gospodarcze), która rzeczywiście miała miejsce w związku z prowadzoną działalnością. Ciężar dowodu istnienia tego związku spoczywa na podatniku.