Wyrok NSA z dnia 13 września 2005 r., sygn. OSK 782/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser, Sędziowie NSA Janina Kosowska, Ludwik Żukowski (spr.), Protokolant Łukasz Celiński, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Towarzystwa Przyjaciół Zalesia Dolnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2004 r. sygn. akt 7/IV SA 3745/02 w sprawie ze skargi D. W. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie z dnia 20 marca 2002 r. Nr [...] w przedmiocie rozbiórki oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (zwany dalej WSA) wyrokiem z dnia 21 stycznia 2004 r., sygn. akt 7/IV SA 3745/02, po rozpoznaniu skargi D. W. na decyzję Mazowieckiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20 marca

2002 r., Nr 156/02 w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję pierwszoinstancyjną. Zawarte w uzasadnieniu główne motywy rozstrzygnięcia Sądu były następujące: decyzją z dnia 20 marca 2002 r. Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpoznaniu odwołania B. i D. W. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 29 czerwca 2001 r. (w uzasadnieniu nie podano nr decyzji) nakazującej na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 - Prawa budowlanego (w uzasadnieniu nie podano miejsca publikacji ustawy) rozbiórkę wykonanych elementów dwu budynków pensjonatowych na działce ewidencyjnej nr [...] w Zalesiu Dolnym przy ul. [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Budowa pensjonatów na działce nr 18 realizowana była przez inwestorów na podstawie decyzji Burmistrza Gminy Piaseczno z dnia 24 sierpnia 1999 r. (w uzasadnieniu nie podano nr decyzji). W dniu 25 maja 2000 r. (w uzasadnieniu nie podano nr decyzji) Wojewoda Mazowiecki stwierdził nieważność z dnia 24 sierpnia 1999 r. o pozwoleniu na budowę bowiem oparta ona została na nieważnej decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu; decyzja ta została utrzymana w mocy przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 19 sierpnia 2000 r. (w uzasadnieniu nie podano numeru decyzji). W tej sytuacji w dniu 25 maja 2001 r. organ nadzoru budowlanego (nie wskazano jaki to był organ) wydał postanowienie o wstrzymaniu robót budowlanych (w uzasadnieniu brakuje nr postanowienia), a następnie w dniu 29 czerwca 2001 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Piasecznie na podstawie art. 51 ust. l pkt 1 - Prawa budowlanego nakazał inwestorom rozbiórkę wykonanych elementów dwu budynków pensjonatowych bowiem inwestycja realizowana była na terenie, który zgodnie z postanowieniami planu zagospodarowania przestrzennego Piaseczna nie był przeznaczony pod zabudowę. Działka zlokalizowana jest bowiem na terenie Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Teren ten oznaczony symbolem E 17US.Ls przeznaczony został w planie pod usługi, rekreację i zieleń leśną bez prawa zabudowy z wyjątkiem drobnej gastronomii i pomieszczeń socjalnych. Opisana decyzja została zaskarżona do WSA przez D. W. z wnioskiem o jej uchylenie; w skardze podniesiono, że brak było podstaw do orzeczenia rozbiórki skoro budowa była prowadzona na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, dodatkowo wskazano, że część zrealizowanych robót budowlanych zmierzała do budowy hali sportowej, pomieszczeń socjalnych itp. Na podstawie ustalonego stanu faktycznego WSA stwierdził, iż orzekając na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 - Prawa budowlanego, rozbiórkę nieokreślonych bliżej "elementów dwu budynków pensjonatowych", organy administracji nie spełniły wynikających z zasad ogólnych postępowania administracyjnego wymogów (art. 6, 7, 8 K.p.a.). Decydujące znaczenie w sprawie miały postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Piaseczna z dnia 29 kwietnia 1998 r.; w szczególności ustalenia dotyczące obszaru oznaczonego symbolem