Wyrok NSA z dnia 14 kwietnia 2005 r., sygn. OSK 1274/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski /spr./, Sędziowie NSA Joanna Runge-Lissowska, Jan Paweł Tarno, Protokolant Urszula Radziuk, po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "S." Spółka z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 marca 2004 r. sygn. akt 6/II SA 2646/02 w sprawie ze skargi "P." Spółka z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 19 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

OSK 1274/04

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 marca 2004 r. II SA 2646/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargę "P." Sp. z o.o. w W., w której prawa wstąpiła "S." Sp. z o.o. w W., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 19 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Decyzją z 19 listopada 2001 r. Dyrektor Zarządu Dróg Miejskich w W. działając z upoważnienia Zarządu Miasta W. nałożył na "P." Sp. z o.o. w W. karę pieniężna w wysokości 245.700 zł za zajęcie w okresie od 30 sierpnia 1999 r. do dnia 29 listopada 1999 r. pasa drogowego na drodze krajowej Al. A. rej. ul. P. i umieszczenie w nim reklam o łącznej powierzchni 180 m2. Organ wskazał, że strona w dniu 15 stycznia 1999 r. strona wystąpiła o zaopiniowanie konstrukcji reklamowych projektowanych w pasie drogi ul. L. przy garażach, które mogłyby stanowić zabezpieczenie garaży i skarpy. W dniu 27 stycznia 1999 r. wniosek ten otrzymał opinię negatywną, gdyż obejmował on rejon skrzyżowania i projektowanego węzła komunikacyjnego trasy "A.". Podczas kontroli dokonanej 30 sierpnia 1999 r. stwierdzono samowolne zajęcie pasa drogowego trasy "A." i umieszczenie w nim 16 tablic reklamowych. Wezwano stronę do usunięcia tych tablic w terminie do 14 września 1999 r. W dniu 11 października 1999 r. Dyrektor Zarządu Dróg Miejskich stwierdził wygaśnięcie decyzji z 11 września 1997 r. zezwalającej Adamowi M. na zajęcie pasa drogowego ul. L. rej. ul K. pod umieszczenie na nim garażu, pawilonu handlowo-usługowego i wiaty ze względu na niewnoszenie opłat. Pismem z 26 listopada 1999 r. "P." Sp. z o.o. wystąpiła z wnioskiem o zajęcie pasa drogowego w celu ustawienia 12 reklam, a jednocześnie ustawiła ona kolejne 4 reklamy. Wszystkie one zostały zdemontowane przez organ 29 listopada 1999 r. W odwołaniu od decyzji z 19 listopada 2001 r. strona podniosła, że wezwanie do usunięcia tablic otrzymała 13 września 1999 r. więc niewykonalne było jej usuniecie do 14 września 1999 r. Strona posiadała także umowę z dzierżawca tego terenu A. M., który posiadał decyzję zezwalającą na zajęcie pasa drogowego do 10 września 2002 r., przy czym zobowiązano go do postawienia tablic reklamowych z tyłu garaży, i projekt w tej materii został pozytywnie zaopiniowany przez Inspektora Zarządu Dróg i Miejskich. Decyzją z 19 lipca 2002 r. organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Kolegium uznało, że w decyzji wydanej na rzecz A. M. nie było mowy o tablicach reklamowych, przeniesienie więc zezwolenia na inna osobę nie było możliwe. Zajęcie pasa drogowego przez stronę miało charakter samowolny, gdyż odwołująca się strona otrzymała negatywną opinię, co do propozycji lokalizacji tablic reklamowych w dniu 27 stycznia 1999 r., a więc wcześniejsza adnotacja Inspektora Zarządu Dróg Miejskich na piśmie A. M. z 26 sierpnia 1998 r. nie dawała stronie żadnych uprawnień. Organ podważył wiarygodność twierdzeń odwołującej się, iż miała trudności z demontażem tablic, podczas, gdy dostawiła 4 nowe tablice. W skardze do Sądu skarżąca zarzuciła organom naruszenie art. 7 - 10 Kpa. Twierdziła też, że działała w dobrej wierze, gdyż A. M. posiadał decyzję na zajęcie pasa drogowego, a przy tym projekt dotyczący ustawienia tablic był pozytywnie zaopiniowany przez Inspektora ZDM. Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu powołanego wcześniej wyroku stwierdził, że nawet w skardze przyznano, że postępowanie zakończone zaskarżoną decyzją było przeprowadzone w sposób prawidłowy. Usuwa to, odmiennie niż twierdzi skarżąca, wcześniejsze naruszenia prawa stwierdzone w wyroku NSA z 29 maja 2001 r. Skarżąca znała zakres decyzji wydanej 11 września 1997 r. A. M. Znała też treść negatywnej opinii z 27 stycznia 1999, powołującej się na przeszkody natury komunikacyjnej w ustawieniu tablic reklamowych. Skarżący miał, więc świadomość samowolnego ustawienia owych tablic reklamowych, a dodatkowo ustawił a dalsze 4 tablice.