Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2005 r., sygn. OSK 1558/04

Art. 146 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./ należy interpretować, iż chodzi o stan i cenę nieruchomości ustalonej w postępowaniu w sprawie ustalenia wysokości opłaty adiacenckiej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zbigniewa A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 30 stycznia 2004 r., 2/I SA 1415/02 w sprawie ze skargi Zbigniewa A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 17 kwietnia 2002 r. (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej - oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 marca 2002 r. Zarząd Miasta B. ustalił opłatę adiacencką w wysokości 40.398 zł zobowiązując do jej uiszczenia Zbigniewa A. W uzasadnieniu decyzji podał, że ostateczną decyzją z dnia 30 czerwca 1999 r. wydaną przez Burmistrza Miasta B. na wniosek Zbigniewa A. zatwierdzono podział nieruchomości położonej w obrębie W., gmina B., oznaczonej jako działki 59, 68, 66. Działki te, których właścicielem był Zbigniew A. podzielono na 28 nowych działek. W wyniku tego wzrosła wartość nieruchomości co znajduje potwierdzenie w znajdującym się w aktach sprawy operacie szacunkowym sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego. Organ I instancji analizując wzrost ceny nieruchomości wskazał, że wartość nieruchomości przed podziałem została określona na 1.195.160 zł, a wskutek podziału wzrosła do kwoty 1.329.820 zł. Różnica w wartości nieruchomości wynosiła więc 134.660 zł. Od tej kwoty organ ustalił opłatę adiacencką, która zgodnie z uchwałą nr XXVI/213/2000 Rady Miejskiej w B. wyniosła 30 procent różnicy wzrostu wartości nieruchomości z tytułu zatwierdzenia jej podziału.

Jako podstawę prawną w wydanej decyzji przytoczono art. 98 ust. 4 oraz art. 146 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /t.j. Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./. Od powyższej decyzji wniósł odwołanie Zbigniew A. W uzasadnieniu zarzucił organowi I instancji błędy w ustaleniach faktycznych co do charakteru gruntu. Podniósł mianowicie, że są to częściowo grunty rolne, czego dowodem jest fakt opłacania podatku rolnego a nie grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkalno-usługową, jak w uzasadnieniu podał organ. Zarzucił następnie brak należytego uzasadnienia decyzji, i nie informowanie strony o okolicznościach taktycznych i prawnych mogących mieć wpływ na ustalenie praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania. Wywodził dalej, że operat szacunkowy został sporządzony na dzień 20 grudnia 2001 r., a wydanie decyzji nastąpiło w dniu 21 marca 2002 r. co narusza art. 146 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wskazał wreszcie, że niesłusznie została naliczona opłata adiacencka za działki Nr 70, 76, 88 i 97, które zostały przeznaczone na drogi wewnętrzne i na mocy wskazanej ustawy przeszły na własność gminy z dniem gdy decyzja o podziale stała się ostateczna.