Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. OSK 1318/04

Ustalając opłatę adiacencką /art. 98 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./ właściwy organ powinien stosować przepisy obowiązujące w dniu wydania decyzji, niezależnie od tego, czy obowiązywały one już w dniu podziału nieruchomości.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 maja 2004 r., II SA/Łd 1508/02 w sprawie ze skargi Henryka U. i Bożeny K.-U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 8 sierpnia 2002 r., (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej: uchyla zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi i oddala skargę; (...)

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 26 maja 2004 r., II SA/Łd 1508/02 uwzględnił skargę Henryka U. i Bożeny K.-U. i uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 8 sierpnia 2002 r. (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Zarządu Miasta Ł. z 16 maja 2002 r., (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej. Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Zarząd Miasta Ł. wskazaną wyżej decyzją wydaną na podstawie art. 98 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./ ustalił Henrykowi U. i Bożenie K.-U. opłatę adiacencką w kwocie 16.700 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości stanowiących ich własność na skutek ich podziału. Ustalenia opłaty dokonano w oparciu o wycenę sporządzoną przez biegłego rzeczoznawcę wskazującą, że w wyniku podziału wartość nieruchomości wzrosła o kwotę 33 400 zł. Organ ustalił opłatę adiacencką w wysokości zgodnej z uchwałą nr LIV/1225/01 Rady Miasta Ł. z dnia 28 lutego 2001 r., która przewidywała opłatę w wysokości 50 procent. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją z 8 sierpnia 2002 r. Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. W skardze na tą decyzję Henryk U. i Bożena K.-U. zarzucili jej obrazę art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami przez niewłaściwą interpretację tego przepisu oraz błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że wzrost wartości nieruchomości był wynikiem jej podziału. W uzasadnieniu podniesiono w szczególności, że całkowicie bezpodstawne jest stanowisko organu administracyjnego, iż obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej wynika z ustawy, a właściciel powinien liczyć się z możliwością obciążenia tą opłatą, nawet w braku uchwały Rady Miejskiej ustalającej stawkę tej opłaty.