Wyrok NSA z dnia 8 lutego 2005 r., sygn. OSK 1122/04

Samodzielność gmin jest zagwarantowana w konstytucji. Organy gminy mają prawo kształtować swoje wewnętrzne organizacje, czyli komisje i kluby radnych, w sposób samodzielny i niezależny.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w 8 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 marca 2004 r., II SA/Kr 3167/03 w sprawie ze skargi Gminy B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody M. z dnia 17 listopada 2003 r., (...) w przedmiocie uchwalenia statusu Gminy B. - oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2003 r. - Rada Gminy B. uchwaliła Statut Gminy B. /uchwała nr XII/64/03/.

Statut, stanowiący załącznik do tej uchwały, w par. 19 ust. 2 przewiduje, iż radny może być członkiem najwyżej 2 komisji stałych, a w par. 104 ust. 1, iż grupa przynajmniej 5 radnych może utworzyć klub radnych.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 17 listopada 2003 r. (...) Wojewoda M. stwierdził nieważność uchwały Nr XII/64/03 Rady Gminy B. z dnia 24 października 2003 r. w sprawie uchwalenia Statutu Gminy B. w zakresie par. 19 ust. 2, par. 76 ust. 1 i 2, par. 82 ust. 1-4 oraz par. 104 ust. 1 Statutu Gminy B., stanowiącego załącznik do tej uchwały.

W skardze na to rozstrzygnięcie Gmina B. wniosła o jego uchylenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 9 marca 2004 r., II SA/Kr 3167/03 uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze w części dotyczącej par. 19 ust. 2 i par. 104 ust. 1 Statutu, w pozostałym zaś zakresie skargę oddalił.

Sąd stwierdził, iż punktem odniesienia dla rozstrzygnięcia sporu w niniejszej sprawie jest art. 169 ust. 4 Konstytucji RP w związku z art. 3 ust. 1, art. 18 ust. 2 pkt 1, art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, które wyraźnie wprowadzają do polskiego porządku prawnego kompetencję rady gminy do statutowego regulowania ustroju gminy, w tym - organizacji i zasad działania jej organów. Kwestionowanie przepisu statutu tylko z tego względu, że przepis nie ma wiernego i szczegółowego pierwowzoru w ustawie o samorządzie gminnym jest błędem w sztuce prawniczej, albowiem błędem jest wytykanie Gminie braku szczegółowej podstawy oddzielnie dla każdego przepisu statutu, a zarazem - pomijanie milczeniem generalnej podstawy wszystkich przepisów statutowych, zapisanej w art. 169 ust. 4 Konstytucji RP w związku z art. 3 ust. 1, art. 18 ust. 2 pkt 1, art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.