Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2005 r., sygn. II FSK 91/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędziowie NSA Włodzimierz Kubiak (sprawozdawca), Stefan Babiarz, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Oliwii i Andrzeja M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 października 2004 r., sygn. akt I SA/Gd 833/01 w sprawie ze skargi Oliwii i Andrzeja M. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 30 marca 2001 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1997 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Oliwii i Andrzeja M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 1.200 (tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 października 2004 r. I SA/Gd 833/01 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Oliwii i Andrzeja M. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 30 marca 2001 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości zaległości podatkowej w podatku od osób fizycznych za 1997 r.

W uzasadnieniu orzeczenia podano, że skarżący zawarli dwie umowy renty, którymi zobowiązali się do wypłaty świadczenia w łącznej kwocie 17.500 zł w pięciu ratach na rzecz Marka R. Celem umów było pokrycie kosztów studiów rentobiorcy w Wyższej Szkole Biznesu w N. Cała kwota została wypłacona jednorazowo z góry w dniu 15 grudnia 1997 r. (...) Urząd Skarbowy w B. w decyzji z dnia 20 listopada 2000 r., określającej skarżącym zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r., podkreślił, że skarżący nie znali kosztów studiów, umówioną więc kwotę wypłacili w podanym wyżej dniu. Marek R. musiał zatem za wcześniejsze miesiące studiów ponosić koszty we własnym zakresie. Organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że fakty te podważają cel zawartych umów. Ich rzeczywistym celem było bowiem ominięcie przepisów podatkowych i obniżenie stawki podatkowej od osiągniętych przez skarżących dochodów. Wskazano, że rodzice Marka R. mogli zapewnić synowi możliwość dalszego kształcenia.