Wyrok NSA z dnia 1 marca 2005 r., sygn. FSK 1480/04

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędziowie NSA Stefan Babiarz (spr.), Joanna Kuczyńska, Protokolant Piotr Dębkowski, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Banku Spółdzielczego w B. - następcy prawnego Banku Spółdzielczego w D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 marca 2004r. sygn. akt SA/Sz 1408/02 w sprawie ze skargi Banku Spółdzielczego w B. - następcy prawnego Banku Spółdzielczego w D. na decyzję Izby Skarbowej w S. Ośrodek Zamiejscowy w K. z dnia 24 maja 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999r. 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od Banku Spółdzielczego w B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 1.800 zł (słownie jeden tysiąc osiemset złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 marca 2004 r. /SA/Sz 1408/02/ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Banku Spółdzielczego w B. - następcy prawnego Banku Spółdzielczego w D. /zwany dalej Bankiem lub podatnikiem/ na decyzję Izby Skarbowej w S. z dnia 24 maja 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. Z ustaleń faktycznych Sądu wynika, że Bank w dniu 31 grudnia 2001 r. w Urzędzie Skarbowym w K. złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty, do którego załączył skorygowane zeznanie CIT-8. W uzasadnieniu wniosku zaś podał, że w 1999 r. Bank Spółdzielczy w D. włączył do podstawy opodatkowania przychody zwolnione z opodatkowania a uzyskane z tytułu dopłat do oprocentowania kredytów preferencyjnych. W związku z tym wnioskiem wszczęto u podatnika kontrolę podatkową, która wykazała, że w 1999 r. Bank Spółdzielczy w D. otrzymał dopłaty do oprocentowania kredytów udzielonych na dwa cele, a mianowicie na cele rolnicze w kwocie 84.281,05 zł oraz na cele inwestycyjne w kwocie 28.290.93 zł. Wedle Sądu przeprowadzona kontrola wykazała też, że podatnik w tymże roku podatkowym nie wyodrębnił księgowo żadnych kosztów /wydatków/ sfinansowanych otrzymanymi dopłatami do kredytów jak również, że przychody z tytułu dopłat do oprocentowania kredytów jakie podatnik otrzymywał wpływały na rachunek bieżący Banku, z którego realizowano płatności związane z bieżącą obsługą zleceń klientów oraz wszystkie wydatki związane z działalnością banku /koszty zarządu/. Dopłaty do oprocentowana kredytów przeznaczonych na cele rolnicze są zdaniem Sądu przychodem podatnika w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm. zwana dalej u.p.d.o.p./. Jednakże z uwagi na to, że otrzymywane przez Bank tytułem dopłat środki pieniężne przeznaczane są nie na powiększenie dochodu Banku lecz na pokrycie przezeń strat wynikłych z udzielania w ramach społeczno-gospodarczej polityki państwa kredytów na preferencyjnych warunkach oprocentowania, ustawodawca w art. 17 ust. 1 pkt 14 u.p.d.o.p. zaliczył je do przychodów wolnych od podatku powodując, iż zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy nie są one uwzględniane przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania w roku podatkowym. Konsekwencją tego zwolnienia jest też to, że przy ustaleniu dochodu nie są uwzględniane także koszty jakie zostały poniesione przez podatnika w celu osiągnięcia przychodu ze źródła przychodów jakim są dopłaty do kredytów. Wynika to z art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p. zgodnie, z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów sfinansowanych z dochodów /przychodów/, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14 u.p.d.o.p. albowiem podatnik w istocie nie poniósł żadnych kosztów na otrzymanie przychodów z dopłat do oprocentowania kredytów przeznaczonych na cele rolnicze. Poniósł natomiast wydatki na koszty swojego funkcjonowania w tym również w zakresie obsługi udzielonych kredytów na cele rolnicze, które finansowane były m.in. środkami pochodzącymi z dopłat. Te jednak zdaniem Sądu nie są kosztami uzyskania przychodu z dotacji lecz są kosztem działalności bankowej. Zatem koszty te w wysokości równowartości dopłat oprocentowania kredytów bankowych przeznaczonych na cele rolnicze stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p. powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.