Wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. FSK 2574/04

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do tego, aby z urzędu uzupełniać zakres swojej kognicji o te przepisy, których wnoszący skargę kasacyjną, formułując podstawy kasacyjne, nie wymienił jako naruszonych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2005 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej Stanisława Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 7 lipca 2004 r. 1/III SA 3484/03 w sprawie ze skargi Stanisława Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 5 grudnia 2003 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do czerwca 2001 r. - oddala skargę kasacyjną; (...).

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Stanisława Z. na decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 5 grudnia 2003 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do czerwca 2001 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd - powołując się na ustalenia poczynione w trakcie postępowania podatkowego - wyjaśnił, że skarżący pomniejszył podatek należny o podatek naliczony na łączną kwotę 168.722 zł z faktur zakupu oleju napędowego, wystawionych przez dwóch kontrahentów, tj. przez Stację Paliw Dariusza K. z C. o wartości 323.690,40 zł oraz przez Pośrednictwo Handlowe Krzysztofa Z. z G. o łącznej wartości 611.952 zł. Sąd zwrócił uwagę na to, że kontrola sprawdzająca przeprowadzona u wystawców tych faktur ujawniła, że "Hurt - Detal Stacja Paliw Dariusz K." nie uwzględniła w swojej ewidencji sprzedaży kopii zakwestionowanych czterech faktur wystawionych w marcu i kwietniu 2001 r. oraz nie zadeklarowała i nie zapłaciła wynikającego z tych faktur należnego podatku VAT za wymienione miesiące. Ustalono również, że wystawca dziesięciu innych faktur: "Pośrednictwo Handlowe Krzysztof Z. z G. nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT we właściwym Urzędzie Skarbowym. W tym stanie faktycznym, sprawy, organy podatkowe, powołując się na przepisy par. 50 ust. 4 pkt 1a i pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm./, uznały, że skarżącemu nie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego.