Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2005 r., sygn. I FSK 393/05

Obowiązek przewidziany dyspozycją przepisu art. 33 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie jest związany z przymiotem statusu podatnika, tylko z faktem wystawienia faktury, a to, że okazało się, iż strona skarżąca nie miała obowiązku składania deklaracji VAT-7, nie powoduje, iż złożenie tych deklaracji nie wywołało żadnych skutków prawnych. Wszak na podstawie tych deklaracji strona skarżąca dokonywała wpłat nienależnego podatku. Gdyby nie te deklaracje, organ podatkowy nie miałby tytułu do przyjęcia wpłat podatku, który okazał się nienależny.

Hipoteza powyższego przepisu obejmuje nie tylko podatników, ale wszystkie podmioty w nim wymienione, bez względu na to, czy są podatnikami podatku VAT, czy nie. Zatem przymiot podatnika /lub jego brak/ nie miał żadnego znaczenia dla powstania obowiązku przewidzianego w dyspozycji tego przepisu.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2005 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej "D." od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 sierpnia 2004 r. III SA 520/03 w sprawie ze skargi "D." GmbH na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 20 lutego 2003 r. w przedmiocie oprocentowania nadpłaty w podatku od towarów i usług oraz odsetek od odsetek - oddala skargę kasacyjną; (...).

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2004 r., III SA 520/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę "D." GmbH na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 20 lutego 2003 r. w przedmiocie oprocentowania nadpłaty w podatku od towarów i usług oraz odsetek od odsetek.

Sąd ustalił, że zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w E. z 12 listopada 2002 r., odmawiającą stronie skarżącej oprocentowania z tytułu wystąpienia nadpłaty w podatku od towarów i usług za lipiec 1999 r. oraz od września 1999 r. do września 2001 r. i naliczenia odsetek od odsetek.