Wyrok NSA z dnia 3 lipca 2001 r., sygn. V SA 3357/00

W braku określenia miejsc odosobnienia na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./, nie jest możliwe wydanie decyzji na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. "b", ponieważ warunkiem stosowania tego przepisu jest określenie miejsc odosobnienia przez właściwy podmiot.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Henryka J. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 8 września 2000 r. (...) w przedmiocie przyznania uprawnień kombatanckich - uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 5 sierpnia 1999 r. (...) i z dnia 6 sierpnia 1999 r. (...); (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 lutego 1993 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych pozbawił Henryka J. uprawnień kombatanckich przyznanych mu przez ZW ZBoWiD w O. z tytułu walki zbrojnej o utrwalanie władzy ludowej.

Skargę Henryka J. na tę decyzję Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił wobec nieuiszczenia przez skarżącego wpisu od skargi w wyznaczonym terminie.

W piśmie z dnia 10 października 1994 r. Henryk J. wystąpił do Kierownika Urzędu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy i przyznanie mu uprawnień kombatanckich z tytułu pobytu w obozie hitlerowskim w D. w listopadzie 1940 r. oraz z tytułu pracy przymusowej na rzecz "okupanta niemieckiego w okresie od 1 stycznia 1941 r. do 17 stycznia 1945 r. w leśnictwie Z.".

Kierownik Urzędu potraktował powyższe pismo jako wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji o pozbawieniu uprawnień kombatanckich i po rozpoznaniu tego wniosku decyzją z dnia 21 marca 1995 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 26 lutego 1993 r.