Wyrok NSA z dnia 12 października 2000 r., sygn. II SA/Po 1054/00

Według znowelizowanego art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach i niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ miejsca odosobnienia, o jakich mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. "b i c" tejże ustawy określa Prezes Rady Ministrów w drodze rozporządzenia na wniosek Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych po zasięgnięciu opinii Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu.

Taki stan prawny spowodował, że znowelizowany przepis wyłączył możliwość interpretacji dopuszczającej uzupełnienie wykazu miejsc odosobnienia w ramach postępowania administracyjnego pozostającego pod kontrolą stron. Wykaz formułowany jako rozporządzenie stał się bowiem źródłem bezwzględnie obowiązującego prawa, jego postanowienia wiążą organ orzekający w przedmiocie uprawnień osób osadzonych w miejscach odosobnienia