Wyrok NSA z dnia 24 września 2001 r., sygn. V SA 3619/00

1. W wypadku decyzji, które wymagają uprzedniego zasięgnięcia opinii innego organu, konieczne jest wskazanie w samej decyzji wykorzystującej taką opinię wszystkich wymaganych przez art. 107 kodeksu postępowania cywilnego elementów uzasadniających od strony faktycznej zajęcie takiego samego stanowiska, jakie zajęto w opinii. Przy wydaniu decyzji, którą poprzedza opinia innego organu nie jest wystarczające zwykle odesłanie do takiej opinii, z uwagi na to iż funkcje opinii i decyzji są różne. Opinia taka ma być przy wydawaniu decyzji wykorzystana lecz nie może jej zastępować w drodze odesłania.

2. Ustawa z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ przewiduje w art. 50 konieczność wydawania zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca, zaś w art. 2 ust. 1 pkt 16 i 25 tej ustawy definiuje swój przedmiotowy zakres, czyniąc to poprzez odwołanie się do wykonywania pracy w ramach wskazanych tam stosunków prawnych. Takie ujęcie wiążące pojęcie legalnej pracy z pracą świadczoną w ramach stosunku prawnego jest ujęciem sformalizowanym. Natomiast czym innym jest "świadczenie pracy" w sensie potocznym, bez umowy i bez pobierania wynagrodzenia w sytuacji gdy cudzoziemiec prowadząc wspólne z żoną gospodarstwo domowe pomaga jej w jej pracy zarobkowej.