Wyrok NSA z dnia 18 września 2001 r., sygn. II SA/Kr 2096/00

Użyte w przepisie art. 37l ust. 1 - zdanie ostatnie - ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ sformułowanie "okres uprawniający do świadczenia przedemerytalnego" nie ma takiego ustawowego desygnatu, pozwalającego na sformułowanie definicji tego okresu i określenie jego znaczenia przy ustaleniu przesłanek warunkujących nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego z art. 37k ust. 1.

Przepis art. 37l ust. 1 w tej części, która dotyczy zaliczalności okresu aktualnie pobieranego zasiłku do okresu uprawniającego do świadczenia przedemerytalnego, jest zatem norma pustą.

Naczelny Sąd Administracyjny w W. po rozpoznaniu w dniu 18 września 2001 r. sprawy ze skargi Józefa W. na decyzję Wojewody M. z dnia 27 lipca 2000 r., (...) w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia przedemerytalnego - skargę oddala.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 czerwca 2000 r. (...) działający z upoważnienia Starosty Zastępca Kierownika Powiatowego Urzędu Pracy w W., na podstawie art. 6 pkt 6 lit "b", oraz art. 37l ust. 1 ustawy z 14 grudnia 1994 r. odmówił przyznania Józefowi W. świadczenia przedemerytalnego.

Stwierdził bowiem co następuje:

Józef W. został zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w dniu 17 maja 1999 r. Na podstawie art. 37j ust. 1 ustawy uzyskał prawo do zasiłku przedemerytalnego od 18 maja 1999 r. w wysokości 160 procent zasiłku dla bezrobotnych. W dniu 12 czerwca 2000 r. złożył wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego twierdząc, że jego okres zatrudnienia łącznie z okresem pobierania zasiłku przedemerytalnego w dniu 14 lipca 2000 r. wyniesie 40 lat.