Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2000 r., sygn. V SA 315/00

Ustawa z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /t.j. Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30 ze zm./ nie zawiera przepisów, które zawierałyby kryteria przyznania bądź odmowy przyznania karty stałego pobytu ani nawet bardzo ogólnych wskazówek, którymi winien kierować się organ orzekający przy wydaniu decyzji.

Taki sposób unormowania w przepisach cytowanej wyżej ustawy kwestii dotyczących karty stałego pobytu powoduje, iż decyzje w tym przedmiocie są decyzjami uznaniowymi, co nie może jednak oznaczać ich dowolności.

Rzeczą organu administracji jest zatem w takim postępowaniu rozważenie w sposób niezwykle staranny wszystkich okoliczności, zarówno tych wskazanych przez cudzoziemca jak i innych, w tym także wynikających z przeprowadzonych przez organ dodatkowych dowodów przemawiających "za" lub "przeciw" pozytywnemu dla strony rozstrzygnięciu i dopiero na tej podstawie dokonanie analizy i oceny całokształtu materiału dowodowego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Olega P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 października 1997 r. (...) w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na stały pobyt - zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody K. (...) z dnia 21.05.1997 r. - uchyla; (...).