Wyrok NSA z dnia 5 stycznia 2000 r., sygn. II SA 1201/99

Dowodem udziału w grze może być wszystko, co organizator w swoim regulaminie uzna za potwierdzenie faktu uczestnictwa w grze, niezależnie nawet od tego, czy nabycie takiego dowodu było faktycznie związane z zamiarem jego kupienia i uczestniczenia w konkursie.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółki z o.o. S. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Finansów z dnia 7 maja 1999 r. (...) w przedmiocie uznania konkursu za gry losowe - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 7 maja 1999 r. (...) Minister Finansów, na podstawie art. 127 par. 3 i art. 138 par. 1 ust. 1 Kpa oraz w zw. z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650 ze zm./, po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o.o. S. o ponowne rozpatrzenie sprawy postanowił utrzymać w mocy własną decyzję z dnia 11 lutego 1999 r. (...) rozstrzygającą, że organizowane przez Spółkę S. akcje promocyjne pod nazwą "Wielka Gra (...)" oraz "Losowanie Lato 97 r." wyczerpują ustawowe znamiona gry losowej.

W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że dnia 7 kwietnia 1999 r. wpłynął do Departamentu Gier Losowych i Zakładów Wzajemnych Ministerstwa Finansów złożony przez Spółkę S. wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej w dniu 17 marca 1999 r. wydaniem decyzji (...) rozstrzygającej, iż organizowane przez Spółkę S. akcje promocyjne pod nazwą "Wielka Gra (...)" oraz "Losowanie Lato 97" spełniają wszelkie wymogi określone w cytowanym artykule ww. ustawy.

W dniu 17 lutego 1999 r. Minister Finansów pismem (...) wszczął z urzędu postępowanie w sprawie rozstrzygnięcia, czy urządzane przez Spółkę S. akcje promocyjne są grą losową, zgodnie z ustawą o grach losowych i zakładach wzajemnych, o czym poinformowano Spółkę i wezwano do złożenia wyjaśnień. Wobec braku odpowiedzi Spółki na powyższe, sprawie nadano dalszy bieg.