Wyrok NSA z dnia 3 sierpnia 1999 r., sygn. V SA 230/99

Nierzetelne jest prowadzenie postępowania administracyjnego w taki sposób, że jego długotrwałość sprawia, iż dokumenty, na podstawie których Cudzoziemiec przebywa w Polsce ekspirują krótko po doręczeniu mu decyzji pierwszej instancji, co powoduje, iż w celu zalegalizowania dalszego pobytu musi wyjechać do macierzystego kraju. Optymizm organu administracji, iż "negatywne rozstrzygnięcie co do formy legalizacji pobytu Cudzoziemca nie oznaczają przecież jakiejkolwiek ingerencji w sferę życia małżeńskiego i rodzinnego" nie jest zasadny na tle praktyki /na tle stosowania Konwencji Europejskiej/ nakazującej ocenę sytuacji cudzoziemca z punktu widzenia ewentualnego naruszenia jego prawa do prywatności /życia rodzinnego/ dokonywać nie z punktu widzenia kryteriów formalnych i hipotetycznych, ale faktycznych i realnych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu sprawy ze skargi Firas A. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 listopada 1998 r. (...) w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt stały - uchyla zaskarżoną decyzję (...).

UZASADNIENIE

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wydał w dniu 20 listopada 1998 r. decyzję (...), utrzymująca w mocy decyzję Wojewody P. z 17 czerwca 1998 r., (...) w sprawie odmówienia Firasowi A., obywatelowi Syrii, zezwolenia na osiedlenie w Polsce.

Podstawą obu decyzji był art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /tj. Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30 ze zm./ w zw. z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739/, oraz - w odniesieniu do decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych - art. 127 par. 2 i art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa.