Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 1999 r., sygn. III SA 7445/98

Przy ocenie, w toku postępowania podatkowego, czy dany wydatek jest kosztem uzyskania przychodów, zastosowanie znajduje art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Powyższe wyznacza granice kontroli legalności zapadłych w tym względzie rozstrzygnięć, która nie może naruszać zasady swobodnej oceny dowodów.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marka W. na decyzję Izby Skarbowej w C. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r. - uchyla zaskarżoną decyzję.

UZASADNIENIE

B. i M. małż. W. w 1996 r. byli wspólnie opodatkowani podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W.M. prowadził kancelarię notarialną, B. W. natomiast wykonywała usługi adwokackie, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. W zeznaniu podatkowym zadeklarowali podatek w kwocie 13.718,64 zł.

W wyniku kontroli dokumentacji podatkowej przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego w B., a następnie przez pracowników Urzędu Skarbowego w C. stwierdzono, że podatnicy zawyżyli koszty uzyskania przychodu.

Urząd Skarbowy w C. określił podatek należny od małżonków W. na kwotę 17.321,10 zł.

Po rozpoznaniu odwołania podatników Izba Skarbowa w W. obniżyła wymiar podatku do sumy 16.938,80 zł.

W ocenie organów podatkowych podatnicy zawyżyli koszty uzyskania przychodu z uwagi na zaliczenie do nich w ramach obliczenia dochodu kancelarii notarialnej:

- kwoty 94,27 zł stanowiącej zakup koniaku i czekolady jako koszty reprezentacji,

- kwoty 127,05 zł z tytułu zakupu mebli ogrodowych, - zakupu parasola damskiego w kwocie 21,31 zł,

- kwoty 141,12 zł z tytułu zakupu imadła,

- zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków w kwocie 93,52 zł związanych z przejazdem z E. do T. i z powrotem w celu /niesfinalizowanej transakcji/ zakupu samochodu osobowego,