Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 1999 r., sygn. III SA 7263/98

Jeżeli w świetle art. 32 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wystawienie paragonu podmiotowi gospodarczemu jest niedopuszczalne, to organ podatkowy może przyjąć domniemanie faktyczne, iż paragon wystawiono osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

UZASADNIENIE

Decyzją z 26 czerwca 1998 r. Izba Skarbowa w C. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Ż. z 11 marca 1998 r. określającą Spółce cywilnej "K.H." podatek od towarów i usług za poszczególne miesiące od maja 1996 r. do września 1997 r. włącznie. Wspólnikami spółki byli A. W. i F.S. Organy podatkowe ustaliły, że w pierwszych trzech kwartałach 1995 r. spółka dokonała sprzedaży udokumentowanej paragonami na kwotę 897.613,53 zł. Zdaniem organów obu instancji, sprzedaż ta była przeznaczona dla osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej. Tylko bowiem dla tego rodzaju podmiotów można było wystawiać paragony, a nie faktury lub rachunki uproszczone /art. 32 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, zwanej dalej ustawa o VAT oraz par. 32 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (...)/. Wysokość wspomnianego obrotu spowodowała, że od 1 maja 1996 r. powstał po stronie spółki obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwoty podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących /art. 29 ust. 1 ustawy o VAT oraz par. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie kas rejestrujących - Dz.U. nr 65 poz. 278 ze zm./. Obowiązku tego spółka nie wykonała do czasu zakończenia kontroli w dniu 17 listopada 1996 r.