Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1999 r., sygn. I SA/Łd 1031/97

Zobowiązanie podatkowe w wypadku przewidzianym w art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodwym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ powstaje dopiero z chwilą doręczenia decyzji organu podatkowego, a zatem decyzja ta ma charakter konstytutywny.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ireneusza J. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 10 lipca 1997 r. (...) w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązania podatkowego - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

UZASADNIENIE

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przede wszystkim należy zauważyć, że odpowiedź na skargę - jak to ma miejsce w rozpatrywanej sprawie - nie może uzupełniać zaskarżonej decyzji przez zamieszczenie w niej rozważań i ocen, które zgodnie z art. 107 par. 3 Kpa powinny być zawarte w jej uzasadnieniu; por. wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 1992 r., III SA 1838/91 /ONSA 1992 Nr 2 poz. 45/. Przedmiotem oceny sądu jest decyzja administracyjna, a nie odpowiedź na skargę, w której organ powinien jedynie ustosunkować się do zarzutów skargi. Ponadto podanie motywów rozstrzygnięcia dopiero w odpowiedzi na skargę pozbawia stronę postępowania administracyjnego możliwości skutecznej obrony swoich interesów w tym postępowaniu. Stanowi to nie tylko naruszenie wspomnianego art. 107 par. 3 Kpa, ale i zasad ogólnych wyrażonych w art. 8 i art. 10 par. 1 Kpa.