Wyrok NSA z dnia 18 listopada 1998 r., sygn. III SA 1103/97

Prawu administracyjnemu nie jest znana konstrukcja bezwzględnej nieważności /nieważności z mocy prawa/ decyzji dotkniętych nawet kwalifikowanymi wadami prawnymi.

UZASADNIENIE

Przedsiębiorstwo A. 12 października 1995 r. wystąpiło z wnioskiem o zwrot nadpłaty podatku dochodowego za lata 1989-1990 z tytułu pobranego przez budżet podatku dochodowego od różnic kursowych. W wyniku kontroli przeprowadzonej w listopadzie 1995 r. przez Urząd Skarbowy W. stronie skarżącej zwrócona została nadpłata podatku dochodowego wraz z odsetkami za zwłokę od 1 stycznia 1994 r. Strona skarżąca 11 grudnia 1995 r. wystąpiła z wnioskiem o zwrot odsetek od nadpłaty podatku za okres do 31 grudnia 1993 r. Wniosek ten został załatwiony decyzją odmowną. Od decyzji tej złożone zostało odwołanie wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym za lata 1989-1990.

Decyzją z 31 maja 1997 r. Izba Skarbowa w W. uchyliła zaskarżoną decyzję. Jednakże mimo wniosku, Izba Skarbowa nie orzekła o istnieniu nadpłaty natomiast nadpłata. stwierdzona została decyzją Urzędu Skarbowego z 30 września 1996 r. Izba Skarbowa w W. przekazując wydanie decyzji o istnieniu nadpłaty do Urzędu Skarbowego starała się - jak podkreślono w skardze - uniknąć odpowiedzialności wynikającej z art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych w brzmieniu obowiązującym do końca 1993 r. Decyzja ta zmieniłaby bowiem decyzję ustalającą podstawę opodatkowania, zatwierdzającą bilans przedsiębiorstwa. Tak więc zgodnie z art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 1993 r., skarżącemu przedsiębiorstwu należałyby się odsetki od nadpłaconych podatków za lata 1989-1993. Unikanie odpowiedzialności, wykorzystywanie w tym celu uprawnień wynikających z dwuinstancyjności postępowania administracyjnego jest - w ocenie skarżącego przedsiębiorstwa - naruszeniem zasady państwa prawnego sformułowanej w art. 1 Konstytucji RP.