Wyrok NSA z dnia 31 sierpnia 1998 r., sygn. IV SA 695/98

1. Naruszenie interesu prawnego wnoszącego zarzut do projektu planu miejscowego, niezależnie od tego, czy dotyczy całej działki, czy tylko jej części, jest wystarczającą przesłanką dla uznania zgłoszonych zastrzeżeń za zarzut w rozumieniu art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./, co zobowiązuje radę gminy do rozpatrzenia tych zastrzeżeń w trybie określonym w art. 24 ust. 3 tej ustawy i dokonania oceny rodzaju naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia wnoszącego zarzut.

2. Obowiązek uwzględnienia zarzutu wniesionego do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powstaje wówczas, gdy naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia wnoszącego zarzut jest związane z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego /normy prawa materialnego/. Obowiązku takiego rada gminy nie ma, gdy naruszony zostaje interes prawny lub uprawnienie wnoszącego zarzut, ale dzieje się to w zgodzie z obowiązującym prawem, w granicach przysługującego gminie władztwa planistycznego /art. 4 ust. 1 powyższej ustawy/.