Wyrok NSA z dnia 4 marca 1998 r., sygn. I SA/Gd 1096/96

Na tle powszechności obowiązku podatkowego, który polega nie tylko na płatności podatków, ale także płatności w terminie, zastosowanie dobrodziejstwa z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wymaga zaistnienia szczególnych okoliczności. Takimi okolicznościami, w szczególności w przypadku podatku od towarów i usług, nie mogą być zwykłe, niczym nie usprawiedliwione opóźnienia w ściągalności opodatkowanych należności podatnika od jego kontrahentów. Opóźnienia innych podmiotów gospodarczych podatnik winien zwalczać środkami przewidzianymi w prawie cywilnym i dopiero wtedy, gdyby wykazał, że środki te były bezskuteczne /np. bezskuteczność egzekucji zasądzonych należności/, można byłoby uznać, iż powstał stan uzasadniający zastosowanie cytowanego art. 22 ust. 1.