Uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 17 czerwca 1997 r., sygn. FPS 1/97

Od orzeczenia /decyzji/ Głównej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej przy Ministrze Finansów przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej W. Skoniecznego w sprawie III SA 1422/96 ze skargi Jana M. na orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej przy Ministrze Finansów z dnia 13 maja 1996 r. w przedmiocie przypisania odpowiedzialności z tytułu naruszenia dyscypliny budżetowej, po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 1997 r. na posiedzeniu jawnym następujących wątpliwości prawnych przekazanych przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 18 grudnia 1996 r. do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:

Czy orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej przy Ministrze Finansów jest decyzją administracyjną bądź innym aktem podlegającym zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego?

podjął następującą uchwałę:

UZASADNIENIE

Skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie ze skargi Jana M. na orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej przy Ministrze Finansów postanowieniem z dnia 18 grudnia 1996 r. zwrócił się do Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów NSA wątpliwości prawnej sformułowanej na wstępie.

Wątpliwość prawna powstała na tle następującego stanu faktycznego:

Komisja orzekająca w sprawach o naruszenie dyscypliny budżetowej przy Regionalnej Izbie Obrachunkowej w (...) orzeczeniem nr DB-0941/72/95/96 z dnia 11 grudnia 1995 r. uznała Jana M., skarbnika Miasta C., za winnego dopuszczenia - przez zaniedbanie nadzoru - do pobierania w 1994 r. z rachunku bankowego środków na wynagrodzenia bez jednoczesnego opłacania składek na rzecz Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i Funduszu Pracy, tj. popełnienia czynu stanowiącego naruszenie dyscypliny budżetowej określone w art. 57 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./, i odstąpiła od wymierzenia mu kary za ten czyn.