Wyrok NSA z dnia 23 grudnia 1996 r., sygn. SA/Wr 3610/95

Odprawa pieniężna z tytułu rozwiązania umowy o pracę mająca swe źródło w stosunku pracy /art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych - Dz.U. 1991 nr 18 poz. 80/ nie stanowi odszkodowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

UZASADNIENIE

Z treści umowy o pracę wynikało, że w przypadku wypowiedzenia umowy przez Spółkę przed upływem pięciu lat, zastępcy dyrektora przysługuje odprawa w wysokości i według zasad jak dla dyrektorów przedsiębiorstw państwowych. Należność otrzymana przez skarżącego na skutek rozwiązania z nim umowy o pracę była wypłatą pieniężną mającą swe źródło w stosunku pracy - wynikającą wyłącznie z umowy o pracę, a nie odszkodowaniem przewidzianym w ustawach, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołanie się w umowie na odprawę przewidzianą w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. 1991 nr 18 poz. 80/ służyło jedynie jako wyznacznik rozmiaru należności - było jedynie postanowieniem umownym, a nie wskazaniem źródła uprawnienia.