Wyrok NSA z dnia 30 maja 1996 r., sygn. SA/Sz 2187-2190/95

1. Ewidencjonując kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur wystawionych na obce podmioty oraz z faksu faktury /zamiast z jej oryginału/, które to faktury nie mogły stanowić podstawy do odliczenia podatku w nich naliczonego, podatnik niewątpliwie naruszył obowiązek ewidencjonowania kwot podatku naliczonego obniżających podatek należny, powodując w następstwie tego naruszenia zawyżenia podatku naliczonego, a zatem ustalenie przez izbę skarbową zobowiązania podatkowego w podatku VAT za poszczególne miesiące z zastosowaniem w tym zakresie sankcji w postaci zwiększenia tego zobowiązania o kwotę trzykrotności tego zawyżenia nie narusza art. 27 ust. 4 w związku z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

2. Nie skorzystanie z uprawnienia przewidzianego w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - niezależnie od przyczyn - przez podatnika jakim była spółka cywilna, której wspólnikiem był skarżący, nie upoważnia do takiego odliczenia w późniejszym terminie przez podatnika innego, jakim jest tenże skarżący prowadzący działalność gospodarczą indywidualnie po rozwiązaniu spółki cywilnej.

3. Nie skorzystanie z uprawnienia przewidzianego w art. 19 ust. 3 cyt. ustawy we wskazanym czasie powoduje utratę prawa do odliczenia podatku w rozliczeniu za okresy późniejsze, co nie oznacza jednak, że nie może to nastąpić w ramach korekty deklaracji VAT-7 za okresy rozliczeniowe, w których to odliczenie dokonane być mogło w myśl przytoczonego powyżej przepisu, wszakże do czasu, kiedy organ podatkowy określi zobowiązanie w podatku VAT za dany miesiąc w trybie art. 10 ust. 2 cyt. ustawy.