Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2006 r., sygn. I FSK 418/05

1. Naczelny Sąd Administracyjny dokonuje oceny zaskarżonego orzeczenia Sądu pierwszej instancji jedynie w oparciu o te podstawy kasacyjne, które wskazano w skardze kasacyjnej, przy czym po złożeniu skargi dopuszczalne jest modyfikowanie uzasadnienia podstaw kasacyjnych, a nie uzupełnianie skargi kasacyjnej o nowe podstawy.
2. Spółka oparła skargę kasacyjną na obu podstawach wymienionych w art. 174 P.p.s.a. W takim przypadku w pierwszej kolejności ocenie podlega zasadność zarzutów związanych z naruszeniem przepisów postępowania. Dopiero bowiem po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez Sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został skutecznie podważony można przejść do skontrolowania dokonanej przez Sąd oceny procesu subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowane w sprawie przepisy prawa materialnego.
3. W skardze kasacyjnej podstawy kasacyjne powinny być przytoczone w sposób precyzyjny i wyartykułowany, a także powinny być odpowiednio uzasadnione. Takiego wymogu nie spełnia ogólnikowe odwołanie się do treści skargi rozpatrzonej przez Sąd pierwszej instancji, jak również posłużenie się zwrotem art. 120 i dalsze Ordynacji podatkowej".
4. Art. 27 ustawy o VAT odnosi się wyłącznie do zwrotu podatku dokonywanego na podstawie pierwotnej deklaracji składanej przez podatnika, a nie do zwrotu na podstawie korekty deklaracji składanej wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku.
5. Nie miał natomiast zastosowania do sytuacji gdy podatnik złożył prawidłowe zeznanie i właściwie rozliczył się z zobowiązania, a następnie złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty, do którego miał obowiązek dołączyć skorygowane zeznanie.

Przedmiotem skargi kasacyjnej PK S.A. Oddział I w S jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 30 grudnia 2004 r. Wyrokiem tym oddalono skargę podatnika na decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 8 sierpnia 2003 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2002 r.