Wyrok NSA z dnia 23 lipca 1996 r., sygn. I SA/Łd 258/96

Par. 40a ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ został wydany z przekroczeniem zakresu upoważnienia ustawowego, określonego w art. 50 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

uchyla zaskarżoną decyzję w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 1993 r.

UZASADNIENIE

Ostateczną decyzją z 16 grudnia 1993 r. Urząd Skarbowy w S. ustalił kwotę nadwyżki podatku VAT naliczonego nad należnym za październik w wysokości 2.311.000 zł. Jako adresata decyzji wskazano: P.I.Z. ZETPRI w S.; z akt sprawy wynika, że chodzi o Przedsiębiorstwo Inżynieryjno-Budowlane ZETPRI - Spółkę z o.o. w S. /od 1 stycznia 1995 r. siedziba Spółki została przeniesiona do B./. W uzasadnieniu podano, że w deklaracji podatkowej VAT-7 za październik w rubryce 22 wykazano pomyłkowo kwotę 101.598.000 zł jako nadwyżkę z poprzedniego miesiąca i o kwotę tę został zwiększony podatek do odliczenia /rub. 53/. Jednakże kwota ta w deklaracji za wrzesień została wykazana jako kwota do zwrotu i została zwrócona Spółce przez Urząd Skarbowy. Dlatego o wymienioną kwotę zmniejszono nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Postanowieniem z 10 maja 1995 r. Urząd Skarbowy w S. - powołując się na art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa - wznowił z urzędu postępowanie w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług za październik 1993 r., zakończone decyzją z 16 grudnia 1993 r. W uzasadnieniu podano, że w wyniku kontroli skarbowej stwierdzono m. in. nieprawidłowe stosowanie przy sprzedaży usług stawki VAT. Decyzją z 28 sierpnia 1995 r. Urząd Skarbowy w S. uchylił swoją decyzję z 16 grudnia 1993 r. /powołując się na art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa/ i określił ZETPRI - Spółce z o.o. w B. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za październik 1993 r. w kwocie 7.465,90 zł. W uzasadnieniu stwierdzono, że Spółka w 1993 r. stosowała przy sprzedaży robót budowlano-montażowych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą stawkę VAT "0" procent opierając się na par. 40a ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./, mimo że nie złożyła do 30 lipca 1993 r. zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 tego paragrafu. W dniu 29 lipca 1993 r. Spółka złożyła jedynie oświadczenie dotyczące ustalenia udziału infrastruktury towarzyszącej wykorzystywanej dla potrzeb budownictwa mieszkaniowego. Dlatego wykazany w październiku 1993 r. obrót z tytułu tego rodzaju usług nie powinien być opodatkowany stawką "0" procent tylko 7 procent, zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (...) I tę właśnie stawkę zastosował Urząd Skarbowy, określając wysokość podatku za październik 1993 r. w innej wysokości niż wynikająca z deklaracji podatkowej.