Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) przypadki traktowania na równi z zakupem przyjęcia przez podatnika w odpłatne użytkowanie środków trwałych należących do osób trzecich, a także zasady zwrotu różnicy podatku z tego tytułu,

2) przypadki i warunki zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, służących całkowicie lub częściowo czynnościom zwolnionym od podatku,

3) warunki i tryb wypłaty zaliczek, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy, oraz przypadki zwrotu zaliczek wraz z oprocentowaniem,

4) zasady wystawiania i przechowywania rachunków (faktur), w tym także rachunków uproszczonych,

5) zakres niektórych usług wymienionych w art. 39 ust. 1 ustawy, których świadczenie traktuje się na równi z eksportem usług,

6) listę towarów i usług, do których sprzedaży lub świadczenia w kraju stosuje się stawkę 0%, oraz przypadki, gdy sprzedaż towarów do wolnych obszarów celnych jest traktowana na równi z eksportem.

§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127),

2) podatku - rozumie się przez to podatek od towarów i usług,

3) podatku naliczonym - rozumie się przez to sumę kwot podatku określonych w rachunkach (fakturach) stwierdzających nabycie towarów lub usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 15 ust. 2 ustawy, a w przypadku importu-sumę kwot podatku wynikających z dokumentów odprawy celnej,

4) podatniku - rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług,

5) podmiotach - rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne.

6) zakupach inwestycyjnych - rozumie się przez to zakupy towarów lub usług zaliczonych na podstawie odrębnych przepisów do środków trwałych i wartości niematerialnych lub prawnych,

7) numerze identyfikacyjnym - rozumie się przez to numer nadawany podatnikom zarejestrowanym na podstawie art. 9 ust. 2 i art. 46 ust. 2 ustawy,

8) numerze tymczasowym - rozumie się przez to numer REGON lub PESEL, używane tymczasowo zamiast numeru identyfikacyjnego zgodnie z art. 9 ust. 11 pkt 2 ustawy,

9) fakturze - rozumie się przez to rachunek (fakturę) określony w art. 32 ust. 1 ustawy,

10) sprzedaży - rozumie się przez to czynności określone w art. 2 ust. 1-3 ustawy, z wyjątkiem importu towarów,

11) sprzedawcy - rozumie się przez to podatnika dokonującego sprzedaży,

12) nabywcy - rozumie się przez to podmioty, na których rzecz dokonywana jest sprzedaż,

13) zarejestrowanym podatniku - rozumie się przez to podatnika zarejestrowanego na podstawie art. 9 oraz art. 46 ustawy.

Rozdział 2

Przyjęcie środków trwałych w odpłatne użytkowanie

§ 3. Na równi z zakupem środków trwałych traktuje się przyjęcie ich w odpłatne użytkowanie przez podatników, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami, wydanymi na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 i Nr 100, poz. 442, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, Nr 68, poz. 341 i Nr 100, poz. 498 oraz z 1993 r. Nr 28, poz. 127) oraz art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 21, poz. 86, Nr 40, poz. 174, Nr 68, poz. 341 i Nr 100, poz. 498 oraz z 1993 r. Nr 28, poz. 127), środki te zaliczane są do składników majątku użytkownika.

§ 4. 1. W przypadku przyjęcia środków trwałych w odpłatne użytkowanie, o którym mowa w § 3, ustalenie różnicy podatku oraz jej zwrot następują według zasad przewidzianych w ustawie dla nabycia takich środków na podstawie umowy sprzedaży.

2. Do rozliczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 6 ustawy, podatnik dołącza odpis umowy, na której podstawie przyjął środki trwałe w odpłatne użytkowanie.

Rozdział 3

Zwrot podatku naliczonego

§ 5. Zarejestrowani podatnicy wykonujący czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy mają prawo do zwrotu podatku naliczonego przy zakupie lub imporcie następujących towarów służących całkowicie lub częściowo tym czynnościom:

1) urządzenia do uboju bydła i trzody (SWW 0782-11),

2) urządzenia do przygotowywania tusz (SWW 0782-12),

3) urządzenia do uboju drobiu (SWW 0782-32),

4) urządzenia do przerobu mleka (SWW 0782-41).

§ 6. Zwrot podatku naliczonego przy nabyciu towarów wymienionych w § 5 nie przysługuje podatnikom, którzy:

1) zostali zwolnieni z podatku na podstawie art. 14 ust. 1, 2, 5 i 6 ustawy lub wybiorą zwolnienie w ciągu trzech lat od końca miesiąca, w którym towar został nabyty,

2) nie dokonali zapłaty za towary, od których przysługuje zwrot podatku naliczonego,

3) zaliczyli do kosztów uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów wymienionych w § 5,

4) darowali, odprzedali, wydzierżawili, wynajęli lub oddali w nieodpłatne używanie towar objęty zwrotem podatku w ciągu trzech lat od końca miesiąca, w którym został nabyty.

§ 7. Zwrot podatku naliczonego, o którym mowa w § 5, dotyczący zakupów związanych:

1) w całości ze sprzedażą zwolnioną od podatku nie może być większy od kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturze dotyczącej zakupu,

2) częściowo ze sprzedażą zwolnioną od podatku nie może być większy od kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturze, odpowiadającej procentowemu udziałowi wartości sprzedaży zwolnionej w wartości sprzedaży ogółem.

§ 8. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje na wniosek podatnika składany we właściwym urzędzie skarbowym.

2. Do wniosku o zwrot podatku naliczonego należy dołączyć kopię faktury lub dokumentu odprawy celnej, dotyczących towarów wymienionych w § 5, wraz z kopią potwierdzenia zapłaty.

3. Urząd skarbowy dokonuje zwrotu podatku naliczonego na rachunek podatnika nie później niż w ciągu 60 dni od dnia otrzymania wniosku.

§ 9. 1. W przypadku zaistnienia którejkolwiek z okoliczności wymienionych w § 6 podatnik, który otrzymał zwrot podatku naliczonego na podstawie przepisów rozporządzenia, obowiązany jest zwrócić kwotę tego podatku wraz z oprocentowaniem w ciągu 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot.

2. Do oprocentowania zwrotu kwoty podatku przez podatnika stosuje się odrębne przepisy dotyczące oprocentowania zaległości podatkowych.

Rozdział 4

Zwrot podatku naliczonego w formie zaliczki

§ 10. Podmiotom, które przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dokonały zakupów inwestycyjnych, przysługuje prawo do zwrotu podatku naliczonego.

§ 11. 1. Zwrot podatku naliczonego przysługuje podmiotom, które:

1) złożyły zgłoszenie rejestracyjne i otrzymały numer identyfikacyjny,

2) nie podjęły czynności podlegających opodatkowaniu,

3) dokonały zakupów inwestycyjnych, których wartość wynosi co najmniej 5 mld zł,

4) w całości uregulowały należność z tytułu dokonanych zakupów inwestycyjnych,

5) przedstawiły rachunek (fakturę), z którego wynika kwota podatku naliczonego,

6) złożyły oświadczenie, że:

a) zakupy inwestycyjne będą służyć czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem,

b) po rozpoczęciu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podmiot nie wybierze zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 6 ustawy,

c) w ciągu trzech lat następujących po upływie roku, w którym rozpoczęto wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu, podmiot nie wybierze zwolnienia od podatku na podstawie art. 14 ust. 2 lub 5 ustawy,

d) nie złożą wniosku o wydanie przez właściwy urząd skarbowy decyzji w sprawie opłacania podatku dochodowego w formie zryczałtowanej,

e) prowadzą ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy, w części dotyczącej zakupów,

f) pierwsze czynności podlegające opodatkowaniu będą dokonane nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od dnia dokonania pierwszego zakupu inwestycyjnego.

2. Kwota należności, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie obejmuje podatku.

§ 12. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje w formie zaliczki.

2. Wypłata zaliczki dokonywana jest na wniosek podmiotu, który dokonał zakupu inwestycyjnego; do wniosku dołącza się:

1) kopię dokumentu potwierdzającego zapłacenie należności obejmującej podatek naliczony z tytułu dokonania zakupów inwestycyjnych,

2) oświadczenie, o którym mowa w § 11 ust. 1 pkt 6.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, rozpatruje właściwy urząd skarbowy.

§ 13. Urząd skarbowy odmówi wypłaty zaliczki, jeżeli nie zostaną spełnione warunki przewidziane w § 11 lub powstanie uzasadnione domniemanie, że przedstawione dokumenty nie uwiarygodniają związku zakupu inwestycyjnego z działalnością opodatkowaną.

§ 14. 1. Zaliczka wypłacana jest za okresy kwartalne w dwóch równych ratach.

2. Pierwsza rata zaliczki wypłacana jest w terminie do 60 dni po upływie kwartału, w którym złożono wniosek określony w § 12 ust. 2, a druga rata - w terminie do 30 dni, licząc od dnia wypłacenia pierwszej raty.

3. Zaliczka wypłacana jest na podany w zgłoszeniu rejestracyjnym rachunek bankowy podmiotu.

§ 15. 1. Podmiot obowiązany jest do zwrotu otrzymanej zaliczki wraz z oprocentowaniem, jeżeli:

1) nie spełni warunków deklarowanych w oświadczeniu, o którym mowa w § 11 ust. 1 pkt 6,

2) zakup inwestycyjny, w terminie trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki, został zbyty, wydzierżawiony, wynajęty lub oddany do używania na podstawie umów o podobnym charakterze,

3) otwarto likwidację, ogłoszono upadłość lub zaprzestano działalności w terminie trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki,

4) dokona zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części w terminie trzech lat od dnia otrzymania pierwszej raty zaliczki.

2. Przez pojęcie zaprzestania działalności, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, rozumie się również wstrzymanie wykonywania inwestycji w okresie dłuższym niż sześć miesięcy.

3. W przypadkach określonych w ust. 1 podmiot obowiązany jest zawiadomić właściwy urząd skarbowy i zwrócić zaliczkę, wraz z oprocentowaniem naliczonym od dnia otrzymania poszczególnych rat zaliczki, w terminie 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot.

4. Do oprocentowania zwracanych zaliczek stosuje się przepisy dotyczące odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.

§ 16. Kwota podatku naliczonego, która nie została wypłacona w formie rat zaliczki, zwiększa kwotę podatku naliczonego za pierwszy okres rozliczeniowy, za który składana jest deklaracja podatkowa, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy.

Rozdział 5

Faktury i rachunki uproszczone

§ 17. Do wystawiania faktur obowiązani są podatnicy mający numer identyfikacyjny lub posługujący się numerem tymczasowym, jeżeli nie korzystają ze zwolnień określonych w art. 14 ust. 1, 2, 5 i 6 ustawy oraz nie wykonują wyłącznie czynności wymienionych w art. 7 ust. 1 ustawy.

§ 18. Do otrzymywania faktur uprawnieni są wyłącznie:

1) podatnicy, o których mowa w § 17,

2) podatnicy mający numer identyfikacyjny lub posługujący się numerem tymczasowym:

a) wykonujący wyłącznie czynności określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli korzystają ze zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy,

b) jeżeli korzystają ze zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 23 pkt 2 ustawy,

3) nabywcy, na których rzecz dokonywana jest sprzedaż towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia,

4) nabywcy eksportowanych towarów i usług,

5) uprawnione przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne oraz członkowie personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także inne osoby zrównane z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych.

§ 19. 1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży zawiera co najmniej:

1) imiona i nazwiska lub nazwy sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy,

2) numery identyfikacyjne lub numery tymczasowe sprzedawcy i nabywcy,

3) datę wystawienia i numer kolejny faktury, oznaczonej jako "faktura VAT",

4) datę sprzedaży lub otrzymania zaliczki,

5) nazwę towaru lub usługi,

6) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług,

7) ceny jednostkowe towarów lub usług bez kwoty podatku,

8) wartość sprzedanych towarów lub wykonanych usług bez kwoty podatku,

9) stawki i kwoty podatku,

10) wartość sprzedanych towarów lub wykonanych usług wraz z podatkiem oraz zwolnionych od podatku,

11) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną liczbowo i słownie,

12) podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury.

2. Podatnik, który posługuje się numerem tymczasowym, ma obowiązek uzupełnić dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przez dopisanie przy numerze REGON lub PESEL wyrazów "numer tymczasowy".

3. W przypadku sprzedaży towarów i usług objętych stawką niższą niż określona w art. 18 ust. 1 ustawy oraz towarów i usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, dane, o których mowa w ust. 1 pkt 6, obejmują również symbol towaru lub usługi określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej.

4. W przypadku sprzedaży dokonywanej na podstawie pisemnego zamówienia lub oferty, dane, o których mowa w ust. 1 pkt 12, nie muszą zawierać podpisu nabywcy. Fakturę wystawia się wówczas na podstawie oświadczenia nabywcy uprawnionego do otrzymania faktury, złożonego w zamówieniu lub ofercie.

5. Faktury wystawiane nabywcom określonym w § 18 pkt 3-5 mogą nie zawierać danych określonych w § 19 ust. 1 pkt 2 i 12 dotyczących nabywcy, a podpis osoby uprawnionej do wystawiania faktur może być zastąpiony na fakturach wystawianych nabywcom określonym w § 18 pkt 3 danymi umożliwiającymi identyfikację tej osoby.

6. W fakturze należy wyodrębnić kwoty wartości sprzedanych towarów lub wykonanych usług opodatkowanych różnymi stawkami podatku (22%, 7% i 0%).

§ 20. Fakturę wystawia się w terminie 7 dni od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

§ 21. 1. Jeżeli sprzedawca otrzymał przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi jednorazowo lub w ratach co najmniej połowę ceny, obowiązany jest wystawić fakturę z chwilą otrzymania od nabywcy kwoty wynoszącej co najmniej 50% ceny towaru lub usługi; § 20 stosuje się odpowiednio.

2. Fakturę wystawia się również z chwilą pobrania przez sprzedawcę każdej kolejnej przedpłaty, zaliczki, zadatku i raty, przekraczającej kwotę, o której mowa w ust. 1; § 20 stosuje się odpowiednio.

3. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, nie obejmują całej ceny, sprzedawca w ostatniej z wystawionych faktur podaje kwotę stanowiącą różnicę między ceną a kwotą pobranych zaliczek, zadatków, przedpłat i rat.

4. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują całą cenę towaru lub usługi, sprzedawca nie wystawia faktury w terminie określonym w § 20.

§ 22. 1. Jeżeli odrębne przepisy wydane na podstawie ustawy określają inny moment powstania obowiązku podatkowego niż ustalony w art. 6 ust. 1-9 ustawy, fakturę, z zastrzeżeniem ust. 2, wystawia się z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

2. W przypadku sprzedaży towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

§ 23. 1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 15 ust. 2 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Przepisy § 17 i 18 stosuje się odpowiednio.

2. Faktura korygująca zawiera co najmniej:

1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,

2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a) określone w § 19 ust. 1 pkt 1-4,

b) określone w § 19 ust. 1 pkt 5-11, odnoszące się do towarów lub usług objętych rabatem,

3) kwotę i rodzaj udzielonego rabatu,

4) kwotę zmniejszenia podatku należnego,

5) podpis osoby upoważnionej do wystawienia faktury korygującej.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1) zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy,

2) zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, o których mowa w art. 6 ust. 8 ustawy.

4. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą obowiązany jest do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał.

§ 24. 1. Fakturę korygującą wystawia się również, jeżeli sprzedawca i nabywca podwyższyli cenę po wystawieniu faktury. Przepisy § 17 i 18 stosuje się odpowiednio.

2. Faktura korygująca zawiera co najmniej:

1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,

2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a) określone w § 19 ust. 1 pkt 1-4,

b) określone w § 19 ust. 1 pkt 5-11, odnoszące się do towarów lub usług objętych podwyżką ceny,

3) kwotę podwyższenia ceny bez podatku,

4) kwotę podwyższenia podatku należnego,

5) podpis osoby upoważnionej do wystawienia faktury korygującej.

3. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą ma prawo do podwyższenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał.

§ 25. Faktury korygujące, o których mowa w § 23 i 24, muszą zawierać wyraz "KOREKTA".

§ 26. Jeżeli podatnik sprzedał towar w opakowaniu zwrotnym, pobierając kaucję, wartości opakowania nie uwzględnia się w fakturze.

§ 27. Fakturami mogą być również bilety jednorazowe wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi (KU 50101, 50 201), taborem samochodowym (KU 51 101), środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej (KU 53 101), samolotami i helikopterami (KU 54101). jeżeli zawierają następujące dane:

1) nazwę i numer identyfikacyjny sprzedawcy,

2) numer i datę wystawienia biletu,

3) odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km,

4) kwotę należności wraz z podatkiem,

5) kwotę podatku.

§ 28. 1. Jeżeli podatnik nie jest obowiązany do wystawiania faktur na zasadach określonych w § 17 i 18, wystawia wówczas nabywcy rachunek uproszczony.

2. Podatnicy świadczący usługi, w tym również w zakresie handlu i gastronomii, wystawiają rachunki uproszczone osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej na ich żądanie.

§ 29. 1. Rachunek uproszczony zawiera co najmniej:

1) imiona i nazwiska lub nazwy sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy,

2) datę wystawienia i numer kolejny rachunku, oznaczonego jako "rachunek uproszczony",

3) nazwę towaru lub usługi oraz ich ceny jednostkowe,

4) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług,

5) wartość sprzedanych towarów i wykonanych usług,

6) kwotę podatku - jeżeli sprzedaż podlega opodatkowaniu,

7) podpis osoby upoważnionej do wystawienia rachunku uproszczonego.

2. Dane określone w ust. 1 pkt 1 dotyczące nabywcy będącego osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej umieszcza się w rachunku uproszczonym na żądanie.

3. Przepis § 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

§ 30. 1. Rachunki korygujące dotyczące rachunków uproszczonych wystawiane są w przypadkach określonych w § 23 i 24 i zawierają co najmniej:

1) numer oraz datę wystawienia rachunku korygującego,

2) dane zawarte w rachunku uproszczonym, którego dotyczy rachunek korygujący,

3) kwotę rabatu lub kwotę podwyższenia ceny bez podatku,

4) kwotę podwyższenia lub obniżenia podatku należnego, jeżeli sprzedaż podlega opodatkowaniu,

5) podpis osoby upoważnionej do wystawienia rachunku korygującego.

2. Przepisy § 23 ust. 4 i § 24 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

§ 31. 1. Faktura, rachunek uproszczony, faktura korygująca i rachunek korygujący rachunek uproszczony wystawiane są co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

2. Oryginał faktury musi zawierać wyraz "ORYGINAŁ", a kopia faktury - wyraz "KOPIA".

3. Podstawę do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego stanowi wyłącznie oryginał faktury lub faktury korygującej.

4. W przypadku gdy sprzedaż towarów lub świadczenie usług zostało udokumentowane fakturą lub fakturą korygującą wystawioną sprzecznie z przepisami rozporządzenia, faktura nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

5. Jeżeli sprzedaż została udokumentowana fakturą lub rachunkiem uproszczonym, w których wykazano różne kwoty podatku, podatek należny ustala się na podstawie faktury lub rachunku uproszczonego zawierającego wyższą kwotę podatku.

§ 32. 1. Jeżeli oryginał faktury, faktury korygującej, rachunku uproszczonego lub rachunku korygującego rachunek uproszczony ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca ponownie wystawia fakturę lub rachunek zgodnie z danymi zawartymi w kopii faktury lub rachunku.

2. Faktura lub rachunek wystawiony ponownie musi zawierać wyraz "DUPLIKAT".

§ 33. 1. Podatnicy obowiązani są przechowywać oryginały i kopie faktur, faktur korygujących, rachunków uproszczonych i rachunków korygujących rachunki uproszczone w okresie 5 lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono fakturę lub rachunek.

2. Jeżeli faktura została wystawiona na podstawie oświadczenia złożonego w zamówieniu lub ofercie, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także oryginału oraz kopii zamówienia lub oferty.

Rozdział 6

Sprzedaż traktowana na równi z eksportem oraz sprzedaż towarów i usług w kraju objęta stawką 0%

§ 34. Przez usługi związane bezpośrednio z eksportem towarów rozumie się:

1) usługi dotyczące towarów eksportowanych, polegające na ich pakowaniu, przewozie do miejsc formowania przesyłek zbiorowych, składowaniu, przeładunku, ważeniu, kontrolowaniu, nadzorowaniu bezpieczeństwa przewozu, a także wykonywaniu innych czynności o podobnym charakterze,

2) usługi świadczone na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa, komisu lub innych umów o podobnym charakterze, dotyczące towarów eksportowanych.

§ 35. Ustala się listę towarów i usług, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia, do których sprzedaży lub świadczenia w kraju stosuje się stawkę 0%.

§ 36. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się również do sprzedaży w kraju:

1) podręczników szkolnych i akademickich, dotowanych na podstawie odrębnych przepisów,

2) wydawnictw dziełowych (SWW 2712) wydawanych w kraju, o nakładzie jednorazowym do 1000 egzemplarzy.

2. W razie przekroczenia nakładu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w ciągu 3 lat od końca miesiąca, w którym zakończono druk przez to samo wydawnictwo, lub reedycji książki przez inne wydawnictwo w ciągu 3 lat od końca miesiąca, w którym zakończono druk, stosuje się stawkę podatku 7%, w pierwszym przypadku na obydwie edycje, w drugim przypadku na reedycję.

§ 37. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się również do sprzedaży w kraju leków podstawowych i leków uzupełniających oraz do sprzedaży sporządzanych w aptece na podstawie recepty lekarskiej leków recepturowych, o których mowa w art. 4 ust. 3 i art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422).

2. Stawkę podatku 0% stosuje się również do leków nie objętych wykazami, o których mowa w ust. 1, oraz artykułów sanitarnych sprzedanych na podstawie recepty wystawionej przez lekarza lub lekarza dentystę osobom chorującym na wrodzoną lub nabytą chorobę przewlekłą oraz chorobę zakaźną, w trybie art. 8, 9 i 11 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne.

§ 38. Stawkę podatku 0% stosuje się do wynajmu powierzchni wystawienniczej, w związku ze świadczeniem usług związanych z organizacją wystaw i targów (KU 65101) na rzecz osób zagranicznych w rozumieniu przepisów prawa dewizowego nie będących podatnikami podatku od towarów i usług, za które zapłata pobierana jest w walucie obcej, na podstawie faktury wystawionej przez usługodawcę.

§ 39. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się do sprzedaży towarów do wolnych obszarów celnych umiejscowionych na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, przeznaczonych do odprzedaży podróżnym.

2. Stawkę podatku 0% stosuje się do:

1) usług polegających na przesyłaniu energii elektrycznej przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tranzyt),

2) usług remontowych statków morskich, świadczonych na rzecz osób zagranicznych w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, nie będących podatnikami podatku od towarów i usług,

3) usług polegających na naprawie, uszlachetnianiu, przerobie lub przetwarzaniu towarów przywiezionych na polski obszar celny na czas oznaczony, jeśli towary te zostaną wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych.

§ 40. 1. Stawkę podatku 0% stosuje się do zamawianych przez Ministra Obrony Narodowej i przyjmowanych przez odbiór wojskowy towarów wojskowych określonych w odrębnej liście zatwierdzonej przez Ministra Finansów.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do towarów wojskowych sprowadzanych z zagranicy przez Ministra Obrony Narodowej bezpośrednio lub za pośrednictwem uprawnionych jednostek obrotu.

Rozdział 7

Przepis końcowy

§ 41. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 5 lipca 1993 r.