Wyrok NSA z dnia 22 września 1995 r., sygn. II SA 2124/93

Wojewódzkie urzędy pracy, uwzględniając sytuację na rynku pracy i opinię wojewódzkiej rady zatrudnienia, wydają zezwolenie na zatrudnienie cudzoziemców, nie mają natomiast uprawnień do wyrażania /lub niewyrażania/ zgody na wykonywanie przez nich zawodu /art. 50 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Agencji "H." spółka z o.o. w P. na decyzję Urzędu Pracy z dnia 17 sierpnia 1993 r. w przedmiocie niewydania zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemców i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewódzkiego Urzędu Pracy w P., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Urzędu Pracy czterysta złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 1993 r. Agencja "H." spółka z o.o. w P. wystąpiła z wnioskiem do Wojewódzkiego Urzędu Pracy w P. o przedłużenie zezwolenia na zatrudnienie obywateli Ukrainy: W.A. Sz. i L.S. J. - w charakterze masażystów, W.A. N. - irydiodiagnostyka, E.W. R. - psychoterapia - hipnoza, wydanego przez ten Urząd w dniu 14 października 1992 r. na okres 6 miesięcy.

Kierownik Wojewódzkiego Urzędu Pracy w P. decyzją z dnia 9 lutego 1993 r. nie wyraził zgody na dalsze zatrudnienie tych cudzoziemców w powyższej spółce. W uzasadnieniu decyzji powołał się na wyjaśnienie (...) Izby Lekarskiej oraz opinię Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 grudnia 1992 r., zgodnie z którymi świadczeniem usług w zakresie medycyny konwencjonalnej i niekonwencjonalnej powinny zajmować się osoby uprawnione, a więc lekarze. Przytoczono przy tym przepisy art. 1, 20 i 26 ust. 1 ustawy o zawodzie lekarza i podkreślono, iż "(...) z przedstawionych dokumentów nie wynika, jakimi kwalifikacjami uznanymi w prawie polskim legitymują się wnioskowani cudzoziemcy (...)".