Wyrok NSA z dnia 6 października 1995 r., sygn. SA/Lu 11/95

Artykuł 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określa podatkową sankcję w postaci utraty prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług stosowaną wobec podatników, którzy naruszają obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, czyli obowiązek określony w art. 29 ust. 1 tej ustawy. Równocześnie w ust. 3 pkt 2 tegoż artykułu ustawy minister finansów upoważniony został do zwolnienia na czas określony niektórych grup podatników z obowiązku, o którym mowa wyżej. Wykonując tę delegację Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 23 września 1993 r. w sprawie czasowego zwolnienia niektórych grup podatników z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku od towarów i usług przy zastosowaniu kas rejestrujących /Dz.U. nr 92 poz. 427; zm. Dz.U. 1993 nr 115 poz. 512/ zwolnił z tego obowiązku w okresie od dnia 1 stycznia 1994 r. do 30 czerwca 1994 r. dwanaście grup podatników. Rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 stycznia 1994 r., bowiem w przepisach przejściowych i końcowych - rozdziale 6 ustawy, w art. 52 ust. 1 ustawodawca ograniczył obowiązek wynikający z art. 29 ust. 1 ustawy do podatników, których wysokość obrotów z działalności określonej w art. 29 w ciągu trzech kwartałów poprzedniego roku przekraczała 20 mld zł, zobowiązując ich do zainstalowania kas od dnia 1 stycznia 1994 r.