Wyrok NSA z dnia 29 września 1995 r., sygn. SA/Gd 1043/94

Rada Pracownicza Przedsiębiorstwa podjęła uchwałę o zakwalifikowaniu kosztów działalności międzyzakładowej przychodni zdrowia jako darowizny na cele ochrony zdrowia, podlegającej odliczeniu od dochodu przy ustaleniu podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Nie uznając tego odliczenia organy podatkowe podkreśliły, że nie można przyjąć, aby miała miejsce darowizna, skoro pracownicy Przedsiębiorstwa korzystali z usług przychodni.

Takie rozstrzygnięcie narusza przepisy ustawy podatkowej. Pomijając nawet okoliczność, że zgodnie z art. 893 Kc darczyńca może nałożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania, zauważyć należy, iż wydatki ponoszone przez pracodawcę na rzecz pracowników mogą być zaliczane na ogólnych zasadach do kosztów uzyskania przychodów, zwłaszcza gdy obowiązek ich poniesienia wynika z właściwych przepisów /np. układów zbiorowych pracy/.

Bezzasadne byłoby pozbawienie podatnika udogodnień wynikających z ustawy podatkowej tylko z tego względu, że nie można ściśle określić, w jakim zakresie przekazana suma na rzecz przychodni stanowiła "czystą" darowiznę, a w jakim równała się dodatkowemu świadczeniu na rzecz pracobiorców.

UZASADNIENIE

Naczelny Sąd Administracyjny miał na uwadze, co następuje:

Zarzuty strony skarżącej należy uznać w części za uzasadnione, przy czym w niektórych przypadkach naruszenia prawa ze strony organów podatkowych trzeba się dopatrywać w naruszeniu przepisów postępowania administracyjnego, polegającym na niedostatecznym wyjaśnieniu istotnych okoliczności faktycznych lub braku wystarczających ustaleń w uzasadnieniach decyzji organów obydwu instancji.