Wyrok NSA z dnia 17 lutego 1995 r., sygn. SA/Bk 307/94

1. "Cenniki" sporządzane przez organy podatkowe, dotyczące wartości rynkowej nieruchomości i lokali, są materiałem pomocniczym, jedną z "przesłanek" do wyceny wartości nieruchomości i nie mogą być one środkiem nacisku, czy też ograniczać wprost swobodę biegłych przy wycenie wartości nieruchomości.

2. Błędem organu podatkowego jest przyjęcie, iż art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ mówi o sytuacji, gdy "wartość nieruchomości ustalona przez biegłego przekroczy o 33 procent wartość podaną przez strony" bowiem z przepisu tego wynika wyraźnie, że chodzi o sytuację, gdy wartość rynkowa ustalona przez organ podatkowy z uwzględnieniem opinii biegłych przekracza o 33 procent wartość podaną przez strony.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi na decyzję Izby Skarbowej W B. z dnia 27 września 1994 r. w przedmiocie wymiaru opłaty skarbowej skargę oddala.

UZASADNIENIE

Notarialną umową sprzedaży sporządzoną w dniu 9 października 1991 r. Władysław B. przeniósł własność pięciu nieruchomości, położonych we wsi S. na następujących warunkach:

1/ na rzecz D. i W. N. - o powierzchni 1.006 m2 za cenę 40 mln zł

2/ na rzecz K. i J. T. - o powierzchni 750 m2 za cenę 30 mln zł

3/ na rzecz H. i J. W. - o powierzchni 750 m2 za cenę 30 mln zł

4/ na rzecz H. i G. G. - o powierzchni 750 m2 za cenę 30 mln zł