Wyrok NSA z dnia 9 sierpnia 1994 r., sygn. SA/Wr 2303/93

Wykazanie winy podatnika, uwalniającej płatnika od odpowiedzialności za podatek nie pobrany lub pobrany w kwocie niższej od należnej, spoczywa na płatniku /art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/.

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi jest decyzja Izby Skarbowej utrzymująca w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w przedmiocie podatku obrotowego sprowadzonego z zagranicy przez Spółkę Cywilną w N. Organ odwoławczy stwierdził, że zasadnie przyjął organ I instancji, iż płatnik podatku, którym był Urząd Celny, jest zobowiązany do zapłaty różnicy w podatku obrotowym należnego od tego przywozu. Zgodnie bowiem z art. 11 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 191 ze zm./, Urząd Celny zobowiązany był do obliczenia i pobrania podatku obrotowego od towarów sprowadzonych z zagranicy. Obowiązek ten nie został wykonany prawidłowo, gdyż podatek został pobrany w wysokości niższej. Jak wynika z dokumentu SAD Urząd Celny zastosował stawkę podatku 6 procent, podczas gdy powinien był pobrać podatek w wysokości 35 procent. W wyniku tego błędu podatek obrotowy został zaniżony o kwotę 163.549.000 zł. Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, płatnik podatku jest odpowiedzialny całym swoim majątkiem za zobowiązanie podatkowe, jeżeli nie pobrał podatku w odpowiedniej wysokości, a niepobranie podatku nie jest następstwem winy podatnika. W konsekwencji więc, dowodził organ podatkowy, decyzję Urzędu Skarbowego należało utrzymać w mocy na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa.