Wyrok NSA z dnia 11 maja 1994 r., sygn. III SA 601/93

1. Zarząd określonej jednostki organizacyjnej polega na realizacji uprawnień użytkowania poszczególnych składników przekazanego mienia wynikających z prawa własności Skarbu Państwa.

Zarządzający nieruchomością nie wykonuje więc uprawnień właścicielskich Skarbu Państwa, lecz działa jedynie w granicach zakreślonych ustanowionym zarządem, a w związku z tym umowa dzierżawy z nim zawarta nie jest umową zawartą z właścicielem nieruchomości, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

2. W sytuacji faktycznej przewidzianej w art. 2 pkt 2 wyżej cytowanej ustawy decyzja ustalająca zobowiązanie w podatku od nieruchomości może być skierowana zarówno do posiadacza zależnego, jak i podmiotu zarządzającego nieruchomością.

Wybór podatnika pozostawiony jest organowi podatkowemu, gdyż wykładnia art. 2 tej ustawy nie daje podstawy do przyjęcia, że ustanawia on kolejność podmiotów zobowiązanych do uiszczenia podatku od nieruchomości.

oddala skargę w przedmiocie podatku od nieruchomości.

UZASADNIENIE

Wójt Gminy S. decyzją z 17 listopada 1992 r. wydaną na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o zobowiązaniach podatkowych oraz art. 2 pkt 2 i art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ wymierzył Urzędowi Wojewódzkiemu w W. podatek od nieruchomości za 1992 r., w kwocie 150.470.000 zł, a ponadto ustalił należne odsetki za zwłokę, w wysokości 44.561.000 zł. W motywach tego rozstrzygnięcia podano m.in., że Urząd Wojewódzki jest zarządcą zabudowanej nieruchomości o powierzchni 93.700 m2, stanowiącej własność Skarbu Państwa i znajdującej się w B.L., gmina S., a wykorzystywanej jako ośrodek wypoczynkowy. Urząd Wojewódzki 15 kwietnia 1991 r. wydzierżawił powyższą nieruchomość H. J. i pobiera z tego tytułu stosowny czynsz. Dzierżawca na terenie wydzierżawionej nieruchomości prowadzi na własny rachunek ogólnodostępny ośrodek wypoczynkowy. W tym stanie rzeczy, skoro raty podatku od wydzierżawionej wyżej nieruchomości za 1992 r. nie zostały uiszczone, to - stosując stawki podatku od budynków i gruntów, określone uchwałą Rady Gminy w S. z 20 grudnia 1991 r. /26.000 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej budynków i 860 zł od 1 m2 powierzchni gruntów/ - należało, zdaniem organu I instancji, orzec, jak w osnowie decyzji.