Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 14 marca 1994 r., sygn. SA/Lu 1349/93

Podatnik ma prawo zmniejszyć podstawę opodatkowania o wszelkie poniesione /wydatkowane/ koszty, jeżeli wykaże ich związek ze źródłem przychodu, zaś ich poniesienie wpływa na wielkość osiągniętego przychodu.

Jako wyjątki od tej zasady ustawodawca wymienił wydatki stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, a nie są kosztami uzyskania przychodu.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w przedmiocie określenia wysokości podatku dochodowego należnego za 1991 r. od Banku w kwocie wyższej niż zeznana za ten rok o 1.726.100.000 zł. W uzasadnieniu decyzji Izba wyjaśniła, że w toku kontroli przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej ustalono, iż Bank w rozliczeniu podatku za 1991 r. zaliczył do kosztów uzyskania przychodów kwotę 4.315.254.935 zł jako rezerwę na odsetki od depozytów terminowych ulokowanych przez depozytariuszy, przed rzeczywistym okresem ich wypłaty bądź skapitalizowania, co spowodowało zaniżenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Podzielając argumentację organu I instancji Izba wywiodła, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, zaś Bank w 1991 r. nie poniósł kosztów z tytułu odsetek, gdyż nie zostały one wypłacone bądź skapitalizowane. Izba wskazała, że do odsetek od depozytów ma zastosowanie art. 10 ust. 2 pkt 7 cyt. ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania są wydatki faktycznie poniesione w związku z koniecznością wypłat odsetek lub skapitalizowaniem po upływie okresu oszczędzania. Oceniając zarzut odwołania, iż w sprawie powinien mieć zastosowanie art. 10 ust. 4 cyt. ustawy. Izba stwierdziła, że brak jest podstaw do jego uznania, gdyż nie można określić niejako z góry kosztów, które zostaną poniesione, co jest warunkiem koniecznym do zaliczenia poniesionych kosztów do kategorii kosztów uzyskania przychodów.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00